Beyaz tenli kız soğuk havada yürüyordu. Her yer karlıydı. Halada yağmaya devam ediyordu... Uzun bir yürüyüşün ardından yorulmuştu. Bir bank gördü.
Çok güzeldi bu.. Beyaz tenli kız o banka oturmuştu... 10 Dakikadan fazla oturmuştu. Gözünden gelen yaşlardan 5 saniye sonra kar durmuştu. Etrafa bakınmakla yetinen kız ağlamaya devam ediyordu. Arkadan gelen sesle kafasını oraya çevirdi ve ayağa kalktı. Arkasına baktığında ise hiç kimse yoktu. Her yerden sesler geliyordu. '' Sen benimsin'' ''Beni bırakma'' '' Ağlama değmez'' Bu ses tanıdıktı. Bu ses Jimin'e aitti... Kız koşmaya başladı. Koştu... Koştu... Ve daha fazla koştu... En sonunda durmuştu. Karşısında Jimin vardı.
Ağlamamanı söylemiştim hatırlıyor musun?
Artık ben yokum! İyi şanslar...
Ve tos halinde yok olmuştu.
JİMİN!
(ağlayarak) JİMİN. BENİ BIRAKMA
Onu duyan hiç kimse yoktu son dediği şey ise
JİMİİİİN