De jonkheer in de toren

De ontsnaping

De ridder slaakte een diepe zucht. De man had een punt. Hij klonk alsof hij een luxe leventje had gehad en zich nooit zorgen had hoeven maken. Hij was zich van geen gevaar bewust en had geen reden om zijn stiefvader te wantrouwen. Toch was het een vreemd verhaal.
De ridder bekeek de toren nogmaals. Het raam waar ze de man door kon zien was redelijk groot en stond wagenwijd open.
Toen werd ze onderbroken door de man.
' Edele ridder, ik kan zien dat u het probeert maar ik ben bang dat ik hier niet meer uit kom.'
Toen de man dit zei boog hij zich een stukje door het raam naar voren.
De ridder kreeg een idee. 'Beste heer, heeft u al geprobeerd om door dit raam te ontsnappen? U past er volgens mij makkelijk doorheen.'
De man keek haar betwijfeld aan. 'Maar, hoe zou ik omlaag komen? Ik heb geen touw of laken om me aan vast te houden. Er zijn niet eens klimplanten waar ik me aan omlaag kan laten zakken.' De ridder bekeek de toren nog eens goed. Daarna keek ze weer naar de man. 'Dan moet u springen.'
De man schrok terug. 'Dat kunt u toch niet menen? Een man als ik, zo iets gevaarlijks laten doen? Ik kan wel iets breken. Of erger.'
De ridder vond dit een beetje dramatischer dan nodig was. ' Mijn beste man, ik snap dat u bang bent. Maar de afstand tussen de grond en dat raam is hoogstens twee meter. Niets wat een stoere man als u niet aankan toch?'
De man leek gevleid. 'Beste ridder, ik begrijp dat u in mij gelooft. Maar ik ben niet zo dapper als ik lijk. Ik zal deze sprong wagen voor u, als ik zeker weet dat ik u kan vertrouwen. Nu, vertel mij uw naam.'
De ridder was erg gesteld op haar privacy en voelde niet veel voor het beantwoorden van deze vraag.
' Beste heer, ik zweer dat u mij net zo veel kan vertrouwen, als dat ik u kan vertrouwen. Maar mijn naam geef ik niet. Ik ken u niet en ik wil niet dat mijn naam besproken word door lieden die ik niet ken.'
De man was erg uit het veld geslagen door dit antwoord, toch wilde hij de ridder vertrouwen en bovendien ontsnappen uit de toren. Hij nam een besluit.
Hij keek nog één keer uit het raam. Toen stapte hij op het raamkozijn. Hij nam één keer diep adem. En hij sprong.