Başımızın TATLI(!) Belaları

İKİZLER

Jungkook

İnci yerde hareketsiz yatıyordu. O sırada herkes geldi. Ağlamalar şiddetleniyordu. Biraz daha dikkatli baktığımda kafasının kanadığını gördüm. Olamaz...

İnci

Gözlerimi o tanıdık kokuyla açtım. Hastenedeydim. Ağzımda ve burnumda onları kaplayacak şekilde bir şeyler vardı. Etrafımı biraz daha inceliycektim ki bilincim tekrar kapandı. 

Yazardan

Yoğun Bakımın önünde bekleyenler İnci'nin gözlerini açmasıyla pencereye yöneldiler. Kızlar bakamadı çünkü hepsi ağlamaktan uyumuştu. 

Biraz sonra tekrar kapandı gözleri. Tekrar yerine döndü üyeler. Yoğun bakım odasından gelen sesle tekrar irkildiler. Ses o kadar çok çıkmıştı ki kızlar da uyandılar,

-Çıkarın lan beni burdan !!!!!

Bağıranın İnci olduğunu duyunca doktoru çağırdılar ama odadan çoktan çıkmıştı İnci.

Jimin,

-Senin kolunda serum yok muydu ya ?

-Vardı ama çıkardım.

Herkes' kardeş manyak mısın napıyosun amk' bakışı atarken İnci onlara mal mal bakıyordu. 

Herkes arabaya yürümeye başladı. İnci bir şey söylemeye çalışıyordu. Tabii ki kimse onu dinlemiyordu.

Yurda gittiklerinde de İnci'yi uyuması için yukarı gönderdiler ve yine konuşmasına izin vermediler.

Suga,

-Esin, artık herkes iyi olduğuna göre sen de neler oldugunu anlat.

-Başlıyorum. Biz eskiden sizin gibi bir gruptuk. Ama normal arkadaş grubu. Bizimkiler, ben , Selin, Pelin ve Hale. 

-Demek o Selin bu Selin.

-Anlamadım.

-Uyurken sürekli Selin diye sayıklıyordun da.

-Her neyse . Biz gerçekten çok yakındık. Son zamanlarda Selin iyice içine kapanmıştı nedenini kimse bilmiyordu. Yine her zamanki gibi okula gittik. İlk teneffüs sınıftaydık. Selin her zaman olduğu gibi pencerenin yanına oturdu. Orası artık Selin'in yeri sayılıyordu. Bize döndü ve " Ölürsem ağlar mısınız? " dedi biz de tabii ki veya bi daha böyle şeyler duymayalım gibisinden tepkiler verdik. Bize iyice baktı ve... ve... Aşağı atladı...

Son cümleyi söyledikten sonra yine kimse kendini tutamadı ve ağlamaya başladılar.

Ağlama merasimi bittiğinde,

-Selin'in ikizi Pelin ben, dedi.Ve devam etti,

-Buraya kardeşimin intihar nedenini öğrenmek için geldim.

Rapmon,

- Neden buraya geldin ?

- Kardeşimin günlüklerinden birinde Korece isimler gördüm ve birkaç telefon numarası.

-İlginç. 

Kiraz,

-Hale gelmedi mi ? 

- O yarın gelecek. Neyse en iyisi ben gidiyim ama gitmeden bir de İnci'ye sarılayım.

Son cümleden sonra herkes ayak sesleriyle kapıya baktı.

İnci,

-Sabahtan beri sorucam ama kimse beni dinlemiyor. Siz kimsiniz ve ben nerdeyim ???

Gençler biraz kısa oldu ama üzgünüm.