Başımızın TATLI(!) Belaları

TANIŞMA

Yine saçma sapan bir gündü . Neden mi çünkü sağolsun salak kuzenim üstüme  atlayarak beni uyandırdı. 

-Napıyorsun amk!

-Uyansana İNCİİİİİİİ

-Ne bu telaş be kalktım.

-Ne demek bu telaş bugün KORE 'YE uçuyoruz.

-Oha ben onu unuttum.

-İhi bin ini inittim.Unutursun tabi kalk hemen hem sen Kiraz'ın kıyafetleriyle niye uyuyon kız çıldırdı aq.

-Kankam değil mi giyerim.

Hemen kalktım elimi yüzümü yıkadım ve mutfağa gittim. He bu arada Kiraz kim mi doğru ya ben onu anlatmadım dimi. Biz  üniversiteye gitmek için Kore'ye uçacağız. Yani biz 19 yaşındayız.Biz derken ben,Kiraz,Hayat ve Esin. Hayat ve ben kuzeniz. Kiraz ve ben 4. sınıftan beri en iyi arkadaşlarız.Hayat  ve Esin de 7. sınıftan beri. Biz Esinle liseye kadar hiç tanışmamıştık. Çünkü Hayat ve ben farklı şehirlerde yaşıyorduk . Liseye başladığımızdan beri baba tarafı aynı şehre tanışmaları için baskı uyguluyorlardı halam ve enişteme. En son Hayat'ın da ısralarıyla taşındılar. Hayat burda hiç yanlızlık çekmedi çünkü hem ben varım hemde bir yıl  sonra Esinler de buraya taşındılar. Benim de onları Kirazla tanıştırmamla iyi bir grup olduk .Neyse bence sıkıldınız devam ediyim ben hikayeye.

  7 saat sonra uçağımız vardı ve biz hiç bir şey hazırlamamıştık. Neyseki son 2 saat kalana kadar hazırlanmayı bitirdik ve havalimanı için bir taksi tuttuk. Tabi her birimizin aileleri de arkamızdan geliyor. İşte havalimanında öpüp koklaşıp bizden zorla ayrılan ailelerimize son bir kez bakarak içeri girdik.       Ve uçuş başlıyorrrrrrrr.

Uçmayı hep sevmiştim ama her yolculukta olduğu gibi yine midem bulanmıştı. Tuvalete gitmek için kalktım. Koridorda ilerlerken uçağın neredeyse boş olduğunu farkettim. Kenar da ayrı ayrı oturan ve çok şık takımlar giyen bir kaç adam vardı. Yanlarından geçerken birinin saatini gördüm. Allah'ım kaç bin dolarlıktı o öyle. Daha fazla dikkat çekmeden yavaş yavaş koridorun sonuna yaklaşırken, onları görmemle ağzımın yere kadar açılması bir oldu. Ama kendimi topladım ve koşarak tuvalete gidip geldim ve heyecanla kızların yanına oturdum. 

Aramızdaki en koyu ARMY Hayat'tı. Zaten hepimiz ondan öğrenmiştik.

-Hayat

-Efendim

-Sana bir şey söylicem ama bayılmıycaksın.

-Ne oldu ki be salak, dedi heyecanla.

-BTS uçakta!   Ne yaptım aq ben.Çat diye söyledim kıza. Ama o hiç beklemediğim bir tepki verdi,

-He aq  ben de malım inandım.

-Ya valla.

Kiraz heyecanla,

-İnci "vallla" diyorsa doğrudur. Nerdeler lan !

-Bi uyutmadınız amk! demesiyle hepimiz Esin'e döndük.

-BTS burda!      Gine ani söyledim lan.

Birden kısık bir çığlık attım çünkü Hayat bayılmıştı!

-Şimdi sıçtık. Çünkü Hayat'ı ayıltmak çok zordu.

Kiraz kafama vurdu,

-Küfretme işte zımbık !

- Vurma bi, şu Hayat'ı nasıl ayıltçaz?

O zamana kadar sessizce bizi izleyen Esin,

-Ben hallederim.

Şaşkınlıkla ona bakarken ,

-Kızzzzz, diye Hayat'a seslendi Esin. Biraz bekledikten sonra sessizce,

-Jimin geldiiii!

Aniden gözünü açan Hayat,

-Nerde lan Jimin! diye bağırdı sağır edici bir seste. Kiraz,

-İşte şimdi sıçtık, diye fısıldadı. Bunu duyduktan sonra arkamda bir el hissettim.

Lütfen o olmasın. Jimin'in Türkçe bilmediğini biliyoruz ama " Jimin "  Türkçe değil ki !

Önümde gözlerini kocaman açıp bayılan Hayat'ı gördüğümde onun Jimin olduğundan emin oldum.

-O... o iyi mi ?     Arkamı döndüm ve değişik yüz ifadesiyle Jimin'i gördüm.

-İ..iyi.

-Peki, dedi ve gülümseyerek havalı bir şekilde uzaklaştı.Size devamını anlatmak isterdim ama hatırlamıyorum. Etraf karanlıklaştı ama ben hala o gülümsemenin etkisindeydim ve sanırım bayıldım.

-İlk bölümün sonuna geldik inşALLAH beğenirsiniz.