Normal Life
Ilang buwan na ang lumipas. Unti-unti na akong nasasanay sa buhay probinsya. Nag eenjoy na ako sa tanawin dito at sa mga taong nakakasalamuha ko.
One time, may nakita akong lalaki sa school. Kakaiba ung pakiramdam ko sa kanya. Parang first time ko palang siya nakita dito. Ang bilis ng tibok ng puso ko.
Nalaman ko na Aldrin ang pangalan niya. Aldrin Sanchez. Nalaman ko din na magaling siya sa chess. Inadd ko agad siya sa aking facebook acoount. While scrolling.. Chat head pop up.
Aldrin: Hi!
Ako: Hello. Thanks for the accept.
Aldrin: Welcome. Ano ginagawa mo?
And our conversation was continued.
After a month.. Nawalan kami ng komunikasyon. Hindi na kami gaya ng dati na araw araw magkachat, na nag iinisan at nagkukulitan. Hindi na niya ako inaalala. Pagkatapos niyang iparamdam na mahalaga ako sa kanya, nawala siyang parang bula. Wala na talagang paramdam.
I chatted Mark. Mark Apostol. His close friend. Tinanong ko sa kanya kung may gf na si Aldrin sabi niya wala. Sinabi ko sa kanya kung ano nangyayari samin ni Aldrin. Hindi naman daw nagkukwento sa kanya si Aldrin.
Simula noon, nagkaroon kami ng madalas na komunikasyon ni Mark. Lagi niya akong pinapasaya. Nawala sa isipan ko si Aldrin kapag magkausap kami ni Mark. Nakalimutan ko na nasasaktan ako sa ginawa ni Aldrin sakin.
Lagi na kaming nag kakausap ni Mark. Hindi na ako sanay na hindi kami nagkakachat. Parang may kulang kapag hindi ko na fefeel ung presence niya. Nasanay ako na lagi siyang nandiyan para sakin. Para pasayahin ako. Para buo-in ang araw ko.
