"Aslında çok acıyor da belli etmiyorum."
Bu şiir burada biter. Ne tek bir harf yazılır üzerine, ne silinir içinden bir harf.
Bu şiir hastane olur. Yoğun bakım olur. Azrail olur.
"Aslında çok acıyor da belli etmiyorum."
Bu şiir burada biter. Çivilenir aklına. Ellerinle göğsünü yırtasın gelir. Ağlayasın gelir. Bağırasın gelir. Kaçasın gelir. Sövesin gelir. Ölesin gelir.
"Aslında çok acıyor da belli etmiyorum."
Bu şiir burada biter. Vurmak istersin kafanı duvarlara. Sallanmak uçurumlardan aşağıya.. Koşmak istersin işlek caddelerde yalın ayak, bir başına.. Sarılmak istersin. Sarılmak değil, sarılmak istersin gazete kağıtlarına, morg soğuklarına, toprak kokusuna..
"Aslında çok acıyor da belli etmiyorum."
Bu şiir burada biter. Kavga başlar. Kan dökülür. Öyle bir iç savaştır ki bu şiir, eline, dilini kestirir.
"Aslında çok acıyor da belli etmiyorum."
Bu şiir uzar gider. Şair ölür.
İyi günler.
