Spring Day / Min YoonGi ✔[winter'in 2.kitabı]

🌺1

Bazı insanların varlığı sizi cennette hissettirirken bazı insanlar size dünyada cehennemi yaşatır. Uzun süre cehennemi yaşadıktan sonra aslında cennette olduğumu geç fark ettiğim için pişmanım. Güzellikler benimleydi ama ben onları hep ateş sanıyordum. Aptalın tekiydim.

Hoseok ile yürüyüşe çıktık. Biliyorum. Bazı şeyler fark ediliyor ama elimden bir şey gelmiyordu.

"Nefret daha çok nefret getiriyor. Bu bitmeyen bir döngü" ona baktıktan sonra tekrar önüme dönüp devam ettim.

"Bu yüzden nefret bir çözüm değil. Kendimden biliyorum" buruk bir gülümseme sundum. Dediklerimi anladığını biliyordum.

"Biliyorum. Bu yüzden umut ediyorum. Umut benim favori suçum. Ve cezam ise hep hayal kırıklığı"  o benim aksine kocaman gülümsedi.

"Sen de umut etmekten vazgeçersen biz ne yaparız? Senin neşe kaynağımız olduğunu biliyorsun. Bana bir şey demiştin hatırlıyor musun? Biraz sabret. Geçeceği için... Biraz daha sabret. Bak şuan halime hep o umut dolu sözlerin beni ayakta tuttu. Bırak senin güzelliğini göremediyse. Mutlu ol ki pişmanlığını dibine kadar yaşasın. Hem sana kız mı yok? Elini sallasan burda dubai ye yol olur" tekrar kocaman gülümsemişti. Bende güldüm. Onların mutsuz olmasına dayanamıyordum. Onlar üzgünken sanki benimde kalbimi biri avucunun içine almışta sıkıyor gibi oluyordu. 

"Ne kadar çok cümle kurdun hyung. Sen bu kadar çok konuşur muydun? Resmen bir senelik konuşmanı burda yaptın" bu sefer ikimiz sesli bir şekilde gülmeye başlamıştık. Etrafımızdaki insanlar bize tuhaf bir şekilde bakarken ne o umursamıştı nede ben. İçimizden geleni insanlar ne der diye yapmayacaksak yaşamanın ne anlamı kalır ki?

"Hadi gidip dondurma yiyelim ve bu bahar gününün tadını çıkaralım"

"Teşekkür ederim hyung"

"Dondurmaların parasını sen ödeyeceksin boşuna teşekkür etme" ikimizde biliyorduk ne için teşekkür ettiğini ama yinede bunu bilmemeyi tercih ettik.

"Yah! Sen dedin yiyelim diye! Niye ben ödüyorum ki, Sen ödeyeceksin."

"Ilk ben söyledim. Bu yüzden sen ödemek zorundasın" gülerken birbirimize de vurmayı ihmal etmiyorduk.

Hayat ne kadar acı çekerseniz çekin akmaya devam edecek. Üzülecek olan siz olacaksınız. Bu yüzden gülümseyip bu kısa hayatın tadını çıkaralım.

Bir kere yaşıyoruz eğer bu kısacık yaşamda başkasını düşünerek geçirirsek bu yaşamak olur mu? Bence hayır. Bu kendi hayatını başkasına harcamak olur.