Rüya Gencer : hayali sanat galerisi açmak terk edilmiş bir kız fakat ailesinin beklediğinden daha çabuk kendini toparlamayı başarıyor.
Annesi; Duru Gencer ünlü modacı,
Babası; Hakan Gencer kendine ait şirketi var.
Anıl Ataman : Zengin varlıklı bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Defoyla kendi aramızda gülerken görevli annemin açılışı yapmak için sahneye çıktığını anons ettiğini duyduk yerimizden kalkıp sahneye yakın bir yere durduk ışıklar maviye dönmüş, sırayla gerçekten çok güzel, zarif elbiseler taşıyan kızlar sahnede yürümeye başladılar...
****** Eve geldiğimizde annem çok yorulduğunu söyleyerek odasına dinlenmeye çıktı bugün babamın yurt dışından geleceğini öğrenince bende hazırlıklar için mutfağa geçtim. Yemek yapabildiğimi çokta söyleyemem ama yapabildiğim çok güzel kurabiye vardı. Babama o kurabiyelerden yapmak için malzemeleri çıkardım. -Nihal teyze sen tatlı türü birşey yapma ben kendi ellerimle yapacağım. -Tamam tatlım.
Gönderen: Defo "İstanbul'a gitmek istediğine emin misin?"
Gönderilen: Defo "Eminim.Hatta bugün akşam babam gelecek. Yemekte söylerim gitmek istediğimi."
Gönderen: Defo "Tamam bebeğim. Sen bilirsin."
Kurabiyeleri fırına verdiğimde annemin beni izlediğini fark ettim. - "Anniş sen gidip dinlensene defile, toplantılar derken yoruldun bu hafta." - "Bebeğim sen beni düşünme git hadi hazırlan baban birazdan gelecek."
Zilin çalmasıyla kapıyı açtım. Babamın gelmesiyle, hepimizin yüzünde benzer sevindiğini belli eden yüzlerle babamı karşıladık. Yemeklerimizi yedik, mutfağa kahve yapmak için gittiğimde eşofmanımın cebinden çıkardığım telefonumla Defne'ye mesaj attım. "Defne yemekte babamla konuştum. İlk sıcak bakmadılar ama bir şartla izin verdiler." "Şartları ne?" "Gittiğim yerleri haber verecekmişim. Dikkatli olacakmışım en ufak bir şeyde birinden şüphelenirsem onları arayacakmışım." "Anladım bebeğim. Ne zaman yola çıkıyosun?" "Yarın arkadaşlarımla vakit geçirir alışverişe çıkarım annem evi ayarlayacağım sen karışma ev işine dedi. Bende valiz hazırlarım artık." "Beraberiz yani yarın :) :)"
"Aynen :)"
Telefonumu cebime atıp kahveleri fincanlara doldurdum. Oturma odasına geçtim. "Saol kızım." "Afiyet olsun baba ben odamdayım." Kitaplarımın arasından rastgele bir kitap seçip sayfalarını karıştırdım. Gözüme çarpan cümleyi okudum."sana sığınıyorum..." kitabı yerine koydum. Aynada kendi yansımam gözüme çarptı; yine dağılan saçlarım "yoruldum" der gibi bakan ela gözlerim... Yatağıma geçtim. Gözlerim yavaş yavaş kapanınca kendimi uykunun kollarına teslim ettim. Uyandığımda morlu beyazlı geceliklerimden kurtulup sarı salaş kazağımı ve lacivert kot pantolonumu üzerime geçirdim. Hafif makyaj yaptım. Yaklaşık bir aydan beri birlikte kahvaltı yapamıyorduk ama babam geldiği için bugün güzel bir kahvaltı yaptık. Annem beni mağazanın önüne bıraktığında saat 12:45 olmuştu. Mağazaya girip bana uygun kıyafetleri denedim. Beğendiklerimi aldım. -"Tamam annecim merak etme gidince arayacağım." -"Güzelce dinlen derslerine çalış ah güzelim içime sinmiyor aslında ama bu sefer üstelemeyeceğim."
Annem babam ve Defneyle vedalaştıktan sonra otobüse bindim. Başımı cama yaslarken Can Kazaz'dan "Bunca Yıl" şarkısını açtım. Başım otobüs ilerlerken cama çarpsada kaldırmadım.
***
Annemin bana tuttuğu eve göz gezdirirken eşyalarıda ayarladım. Beyaz koltuk takımı köşede duran fotoğraf albümlerim ve siyah, yeşil, kırmızı karışımı annemin benim için yaptığı tabloyla çok hoş bir görünüm kazanmıştı. Diğer odalarada baktıktan sonra annemi arayıp iyi olduğumu, yerleşmeye başladığımı, elbise dolabımın ve çalışma masamın yarın geleceğini haber verdim. Eşyalarımdan bazıları yarın geleceği için okula gitmeyecektim. Kendime kahve yapıp koltuğa oturdum. Boynumun ağrımasıyla huzursuzca kıpırdanırken yavaşca doğruldum. Koltukta uyuyup kaldığım için heryerim tutulmuştu. Pizza siparişi verip televizyonu açtım evde kendi kendime dans etmeye başladım. Çok geçmeden zil sesiyle kapıya yöndeldim. Parayı ödeyip masanın üzerinde açtım. 2 Gün Sonra Telefonumun alarmıyla kalkıp ayaküstü birşeyler atıştırdım. Odama çıkıp gri üstünde siyah, ince " I Want To See What Happens If I Don't Give Up." ( Eğer pes etmezsem ne olacağını görmek istiyorum.) yazılı kazağımı altına da siyah kot pantolonumu geçirdim. Arkadaşlarım için korkuyordum. Sürekli ya alışamazsam? Sorularını kendime sorarak montumu alıp evden çıkmayı başardım. Anniş arıyor... -"Kızım nerdesin? Gittin mi okula? Nasılmış? Sevdin mi?" -"Anniş sakin yoldayım on dakikaya okuldayım." -"Rüya kızım canım dikkat et kendine..." -"Tamam anne sizde dikkat edin."
Bu bölüm bu kadar fazla olay yazmadım. Çünkü asıl olaylar Rüyanın yeni okulunda yaşanacak. Diğer bölümü yazmaya başladım iyi okumalar bakalım bir dahaki bölümümde Rüya yeni okulunda neler yapacak?.... Oylarınızı bekliyorum. :)
