Sen Gidince öğretti bu şehir bana,
kırışan yüzümün ağaran saçlarını...
Sen Gidince öğretti bu semt,
Dik yokuşların, sökülmez şafaklarını...
Umulmadık bir vakit çıkagelen umutların ,
Kasvetini yaşamayı , sen gidince öğretti hayat ,
Bir enkazın altında, nefessiz kalışları...
Seninle güzelleşirken çorak toprak ,
Satır satır sen ekmeyi , sen gidince öğretti bu mevsim ,
Gönlüne bahar gelmeyenin, avuçlarında diken besleyişini.
İşte bir şafak vakti ,
kesemiyorsam bilekleri ,
yolmuyorsam baharın nazına açan gülleri,
kazamıyorsam sonunda sen olmayan tünelleri,
baharın renginde , gözlerini gördüğüm içindir.
İçim aslında hep içinken, içimden geçen yalnızca sen olduğun içindir ....
19/02/2018
Pazartesi
