Zoals ik in het begin al schreef was ik tevreden met dat het gewoon wat rood zag. Na een tijdje wou ik dat er krassen op mijn lichaam stonden dat deed ik dan altijd met mijn schaar. Het lukte steeds beter en beter... Zo heb ik dat heel lang gedaan. Uiteindelijk voelde ik me beter en was ik ook gestopt met mezelf te krassen. Af en toe deed ik het nog wel eens maar het was niet meer wat ik wou. Ik had de 'pijn' er niet meer voorover...
In 2017 ben ik terug mee begonnen. Het was ook weer gewoon met de schaar maar vanaf nu deed ik het op mijn buik omdat ik de commentaar beu was en daar kon ik het goed verbergen. Deze keer keer was ik niet meer tevreden met krassen ik wou dat het bloede... Dus vanaf nu pakte ik uit de boekentas van mijn zus haar breekmes en zorgde ervoor dat het bloede. Ik had vaak negatieve gedachten en begon dus ook meer te snijden. Ik ontdekte iets nieuws 'snijden met het scheermesje'. Dat begon ik te doen op mijn been en ik vond het goed dat er zoveel bloed uit kwam. Ik heb ook een keertje met het breekmes in mijn pols gesneden omdat ik het allemaal niet meer zag zitten... Als ik moeilijke momenten had zocht ik niet naar andere dingen dat ik kon doen, nee ik moest snijden. Ik deed het voor mezelf te straffen of omdat ik boos was op mezelf of omdat ik de pijn die ik vanbinnen voelde wou vergeten...
JE LEEST
Snijden...
Non-FictionHey iedereen, Wat ik hier ga schrijven gaat over mezelf. Het gaat over iets waar ik ooit mee begonnen en waar ik heel moeilijk mee kan stoppen... Misschien herkend iemand zich hierin want ik weet dat ik niet de enigste ben met dit probleem. Veel l...
