,,მშობლები ყოველთვის ვერ ხვდებიან,რა არის ჩვენთვის კარგი.მე ნაცუმოტა ვარ,დავიბადე საკმაოდ შეძლებულ ოჯახში.მშობლებისთვის მათი ბიზნესის გამგრძელებელი მე ვარ,ამიტომ 24 საათის მანძილზე სწავლა მიწევს.ჩემი ძველი სკოლა მშობლებს აღარ მოსწონდათ,რადგან ჩემზე უკეთესი მოსწავლე გადმოვიდა,ამის გამო მე გადამიყვანეს ახალ სკოლაში,სადაც მხოლოდ ბიჭები სწავლობენ.
დღეს პირველი დღეა,არ ვიცი როგორ მიმიღებენ ახალი თანაკლასელები,ვღელავ ძალიან."
დღიურის წერა დავასრულე თუ არა,ოთახში დედა შემოვიდა.დედა ძალიან ლამაზი მყავს,საქმიანი,მისი მზერა ძალიან მკაცრია,ხანდახან მაშინებს კიდეც.
-არ აპირებ წამოსვლას?მამა რამდენი ხანია მანქანაში გველოდება!
-კი,მოვდივარ უკვე.
-შეეცადე ამ სკოლაში მაინც იყო საუკეთესო!სირცხვილია ჩვენი შვილი მეორე ადგილზე თუ იქნება..
ჩვენ გავედით ოთახიდან,დედამ კარი ჩაკეტა და მანქანაში დავსხედით.მამა როგორც ყოველთვის ტელეფონზე საუბრობდა.
სკოლის დაწყებამდე 1 საათია დარჩენილი.თითქმის მივუახლოვდით შენობას,ჩვენ წინ კი ვიღაც ბიჭი დადგა,მამა უსიგნალებდა,მაგრამ ის არ გაიწია.შემდეგ ხელით გვაჩვენა არ მესმისო,თავი დაგვიხარა და გზიდან გადავიდა.ბიჭმა შემამჩნია მანქანაში,პირდაპირ სულში ჩამხედა,ეშმაკურად ჩაიცინა და სკოლის ეზოში შევიდა.
მშობლებმა მითხრეს,რომ მათი გამოყოლა არ იყო აუცილებელი,ვინაიდან სასწავლო ნაწილს ესაუბრნენ და მათი მოსვლა არ იყო საჭირო.მე ამაყად წავედი სკოლის შენობისკენ და უეცრად წინ ვიღაც გადამეფარა.ეს ის ბიჭი იყო,მისი გამოხედვა...ცოტა არ იყოს შემეშინდა.
-ახალი ხარ?
მკითხა მან,მე კი ხმა ამიკანკალდა.
-დდდდიახ.
-პირველი გაკვეთილის დაწყებამდე 25 წუთია დარჩენილი,რადგან ახალი ხარ,ახალი მოვალეობებიც გაქვს.
შემეშინდა,გული ამიჩქარდა...
-ახლა უნდა გამომყვე,ოღონდ ცოტა სწრაფად.
-არ მინდა!
ამ პასუხის გაგონებაზე სიძულვილით აღსავსე თვალებით შემომხედა,ხელი მაგრად ჩამჭიდა და წამიყვანა.სკოლის სარდაფში მივდიოდით,ძალიან ბნელოდა და მეშინოდა.უეცრად გამოაღო კარი,ხელი მკრა, შიგნით შემაგდო და შემოვიდა..კარი ორჯერ გადაკეტა და გასაღები ჯიბეში ჩაიდო.
-ხომ გითხარი არ შემეწინააღმდეგო მეთქი!ახლა რაც მოგივა მხოლოდ საკუთარ თავს დააბრალე.
მეგონა მომკლავდა,თვალები დავხუჭე,მაგრამ...ჩემს სხეულზე ცივი ხელების ვიგრძენი,როგორ მხდიდა პერანგს,ხელებს მიჭერდა მაგრად,მისი სუნთქვა მესმოდა,ჩემი გულის ცემა თითქმის გაუთანასწორდა მის სუნთქვას..ჩაბნელებულ სარდაფიდან მხოლოდ ეს ორი,ერთმანეთთან შერწყმული ,,მელოდია"გადიოდა.ლოყებიდან ხელი სულ ქვემოთ ჩაქონდა ნელი მოძრაობებით,თითქოს ყინული ცურავდა ჩემს სხეულზე და ბოლოს,მან მაკოცა...
