U.OF.T.A (University OF Talent Academy) On-going

Chapter Two

Now I really believe the saying that life is full of surprises. Lately there are lots of things that people already discovered and made, that we haven't thought exists and can possibly be created.

Pero ngayon I can't believe this!

I'm inside a flying school bus!

I can't help but shout for excitement and joy mentally.

Is it really possible?!

Well yeah, I'm witnessing it right now...

It's just that, I'm so amazed. What more if I'm finally there.

Flashback...

Lumabas ang isang  lalaking nakasuot ng kulay maroon na polo shirt at black pants na tansya kong nasa 40s  na...

"Totoo nga ito Ms. Yagami at hindi ka nananaginip..." saad nito na nakangiti.

"Who.....are you?"

"Oo nga pala... pasensya na, ako nga pala si Mr. Anastacio....Manong Tasyo ang tawag ng karamihan sa akin, The Universitys' personal school bus driver, at your service!" Magiliw nitong bati na nakayukod pa.

So ito pala ang ibig sabihin ng head mistress na susundo sa akin. I didn't expected this kind of thing na makakalipad.

So that's why

Ito yung ibig sabihin niya nung sinabi niya ang tungkol sa ibang tawag sa U.OF.T.A dito sa "baba". So it only means that nasa itaas ang school!

Tumingala ako sa langit, at iniimagine ang isang school sa taas.

How cool would that be...

"You realize things fast huh? At oo tama ang iniisip mo....lumulutang ang University sa itaas, so...."

"What are you waiting for? Tara na Ms. Yagami at ikaw nalang ang hinihintay nila."

Wait, nila? Napansin siguro niya naguguluhan kong ekspresyon kaya tinuro niya ang bintana ng school bus na to at nakita ko ang apat na taong nakaupo dun.

Oh, I know them.

Isa silang apat sa mga  nakasama ko sa entrance exam kahapon. So only five of us passed the exam?

How unfortunate for the other five.

Napansin ko yung lalaking may asul na mga mata sa pinakalikuran at as usual naka head phone lang ito.

So nakapasa din pala siya...

Parang pamilyar sa akin ang mga asul nitong mata. I think I have seen those eyes before...but I can't remember.

It's not really a big deal though.

Tiningnan ko ulit ang nakasakay sa loob.

Really now?!

Sadly to say, nandon din sa loob ang lalaking sobra makangisi, he's been really annoying since yesterday.

Ugh!

It's better if I just ignore him.

Agad na akong pumasok sa loob dulot na rin ng excitement na makalipad sa himpapawid sakay nito at umupo sa harapan ng inuupuan ng lalaking may asul na mata...

end of flashback...

I admit na ilang beses na ako nakasakay ng eroplano pero iba ang feeling na makasakay sa school bus na to.