Terapi

Giriş

Aradan yarım saat geçtikten sonra, kızını bir daha asla göremeyeceğini

biliyordu. On iki yaşındaki küçük kızı kapıyı açmış, son bir kez

dönüp arkasına bakmış, sonra da içerideki yaşlı adama doğru yü­

rümüştü. Josephine bu evden bir daha asla çıkamayacaktı. Adam

bundan emindi. Onu yatmaya götürdüğünde yüzünde beliren ışıl

ışıl gülümsemeyi bir daha göremeyecekti. Uykuya dalmasından

sonra başucundaki rengârenk gece lambasını bir daha söndüre-

meyecekti. Ve kızının gece yarısı attığı korkunç çığlıklar onu bir

daha uykusundan uyandıramayacaktı.

Tüm bunları biliyor olması, onu beklenmedik bir asansör ka­

zasının şiddetiyle sarsıyordu.

Ayağa kalkmaya davrandığında vücudu rahatsız plastik san­

dalyeden kalkmak istemedi. Dizleri tutmayıp bükülüverseydi, adam

buna hiç şaşırmayacaktı. Keşke olduğu yere devrilse, bekleme oda­

sının yıpranmış parkelerine boylu boyunca uzansaydı. Sedef hastası

şişman ev kadınıyla üzerinde eski tarihli dergilerin bulunduğu

sehpanın tam ortasına. Fakat bayılma talihi o an kendisinden uzak

duruyordu. Bilinci hâlâ tümüyle açıktı.

Hastalar geliş saatlerine göre değil durumlarının aciliyetine

göre muayene edileceklerdir.

Alerji uzmanının deri kaplı, beyaz kapısında asılı olan bu uyarı

levhası, adamın bakışları altında bulanıklaşıyordu.

Doktor Grohlke bir aile dostu ve yirmi iki numaralı doktordu.

Viktor Larenz bir liste hazırlamıştı. Bundan önceki yirmi bir doktor

hiçbir şey bulamamıştı. Hiçbir şey.

Listedeki ilk isim, Noel bayramının ikinci günü Schvvanen-

werder,deki aile mülküne gelen nöbetçi doktordu. Bundan tamı

tamına on bir ay önce. Başlangıçta hepsi bayram yemeği yüzünden

Josephine'in midesinin bozulduğunu sanmışlardı. Gece boyunca

birkaç kez yediklerini çıkarmış ve ishal olmuştu. Karısı Isabell

özel servisin nöbetçi doktorunu aramış, Viktor da patiska geceliği

içindeki Josy yi kucaklayarak aşağıdaki salona taşımıştı. O ânı dü­

şündükçe, kızının incecik kollarını bugün bile hatırlıyordu. Biriyle

yardım istercesine boynuna, diğeriyle de en sevdiği pelüş hayvanı

olan mavi kediciği Nepomuka sarılmıştı. Nöbetçi doktor, etraf­

larında bekleyen akrabaların sert bakışları altında küçük kızın

daracık göğüs kafesini dinlemiş, ona bir elektrolit iğnesi yapmış

ve homeopatik bir ilaç yazmıştı.

"Hafif bir mide-bağırsak enfeksiyonu. Şehirde dolanıp duru­