P.O.V. Eleanora Rose | ENJOYEen week later is het dan eindelijk zover. We vertrekken richting het hotel, huis whatever. De bedoeling is dat iedereen zich bij huize Rose verzamelt. Ze zijn er echter nog niet, dus Ruben en ik zitten verveeld in het huis. Beiden hebben we twee grote rugzakken, die nu onder aan de trap staan te wachten totdat ze op onze ruggen worden gehesen. ‘Denk je dat we alles hebben?’ vraag ik aan mijn broer. Hij zucht overdreven en schud dan triest zijn hoofd. ‘Ik ben bang van niet.’ Zijn gezicht staat ongelofelijk serieus en ik trek mijn wenkbrauw op. ‘Eleanora, we hebben zo’n beetje alle kampeerspullen die we hebben ingepakt. Terwijl we naar een hotel huis iets gaan!’ roept hij uit. ‘Als dat niet genoeg is, weet ik het ook niet meer.’ Rollend met mijn ogen sla ik mijn armen over elkaar. ‘Ik heb maatregelen getroffen, you asshole. Ik vertrouw die Latijnse woorden niet.’ Hij snuift en draait zich om, waarna hij richting de keuken loop. Ik volg hem. ‘Krijg jij dan niet de kriebels van die woorden?’ Hij pakt een pak melk uit de koelkast en zet hem aan zijn mond. ‘Waarom zou ik? Waarschijnlijk gewoon een grap.’‘Oh ja tuurlijk joh.’ Hij haalt alleen maar zijn schouders op en neemt nog een slok. ‘Gebruik toch een glas.’ Om mij te pesten neemt hij langzaam nog een slok uit het pak en trekt dan uitdagend zijn wenkbrauw op. ‘Asshole,’ mompel ik. Op mijn hakken draai ik me om en loop de woonkamer weer in. Met een zucht plof ik op de bank en laat mijn hoofd op de leuning rusten. ‘Ik verveel meeeeeee. Entertain meeeeeeee,’ roep ik luid. Ruben slaat op mijn hoofd met een kussen. ‘Shut up.’ Ik grijp een kussen en sla hem terug. ‘Shut zelf up.’‘Asshole.’‘Klootzak.’‘Bitch.’ Hij lacht luid. ‘Ik? Een bitch? Ik ben geen eens een vrouw.’ Hij lacht weer en ik mep hem met het kussen. ‘Lul.’Midden in ons hevige kussengevecht gaat de bel. Meteen verstijven we en kijken we elkaar aan. Dan racen we tegelijk naar de deur. ‘Ik open hem!’‘Dacht het niet jonkie!’‘Hee!’‘Ha!’ Triomfantelijk rukt Ruben de deur open. ‘Kom binnen in- Hee!‘ Met mijn heup duw ik hem ruw opzij. ‘Kom binnen in huize Rose ladies en gentleman.’ Quinty lacht luid en geeft me dan een knuffel, terwijl ze haar rugzak langs me naar binnen smijt. ‘Leuk je weer te zien, Eleanora.’ Ik glimlach en geef de anderen ook een knuffel. ‘Nog steeds broer en zus zie ik zo?’ zegt Gorgio met zijn bekende ‘’ik ben hot en weet het’’ glimlach. Bijna uit hunzelf rollen mijn ogen. ‘Daar ga ik geen eens antwoord op geven.’ Gorgio haalt alleen maar zijn schouders op en geeft Ruben een bro-hug. ‘Eleanora, wanneer gaan we?’ vraagt Belle. Ik haal mijn schouders op en kijk naar de tassen. ‘We kunnen gaan wanneer iedereen er klaar voor is.’ Meteen duikt iedereen op zijn tassen af. ‘Ik ben er klaar voor.’‘Ik ook.’‘Laten we gaan.’‘Woooooooooooo!’ Uiteindelijk heeft iedereen toch zijn tas en staan we bepakt en al in de hal. ‘Zullen we dan maar gaan?’ vraag ik. Iedereen knikt en ik open de deur, waarna iedereen tegelijk naar buiten wilt. ‘’Haal je elleboog uit m’n neus.’‘Loop dan niet zo dicht op me!’‘Jezus, je voeten stinken.’‘Hoe weet je dat nou weer?’‘Ze zitten in mijn neus that’s why.’ Ik zucht diep en fluit op mijn vingers. ‘Guys, serieus.’ Ze lachen alleen maar en ik glimlach. Wat zijn we toch een raar stel.Tien minuten nadat we zijn vertrokken, belanden we bij de ingang van het bos. ‘Waarom zou je een hotel bouwen dat midden in het bos staat,’ zegt Elizabeth verveeld. Ruben knikt instemmend en ik geef hem een blik. Hij bloost hevig en geeft me een duw, waarna ik kort lach. ‘Beat me,’ reageert Ariana. ‘Okay.’ Gorgio loopt op haar af en Ariana begint te gillen. ‘Nee nee! Zo bedoelde ik het niet! Gorgio!’ Ze begint te lachen en Gorgio grijnst, terwijl hij zijn vingers diep in haar zij begraaft. Wanhopig stribbelt ze tegen. ‘Go-gorgio,’ giechelt ze, ‘hou op!’ Hij stopt en Ariana hapt naar adem, waarna ze hem een klap op zijn borst geeft. ‘Niet cool.’ Hij haalt alleen maar zijn schouders op en loopt richting Quinty, waar hij zijn arm om haar schouders gooit en met haar begint te praten.Vijf minuten later klinkt het eerste geklaag. ‘Waarom hebben we ook alweer besloten te gaan lopen?’ zegt Elizabeth met een zucht. ‘Geen idee,’ antwoord Belle op dezelfde toon. ‘Ah joy, cheer up. De zon schijnt, de vogeltjes fluiten. Het leven is mooi,’ zegt Gorgio vrolijk.Twintig seconden later poept een vogel op zijn hoofd. ‘Waarom zijn we ook alweer gaan lopen?’ zegt hij met een zuur gezicht. Ik giechel en quote zijn tekst van een minuut geleden. ‘Ah joy, cheer up. Ze zon schijnt, de vogeltjes fluiten. Het leven is mooi.’ Hij stuurt me een dodelijke blik en ik lach luid. De anderen voegen zich al snel bij me en Gorgio snuift verontwaardigd. ‘Niet cool.’Een kwartier later komen we aan bij het pad waar we links moeten. ‘Serieus?’ Ruben kijkt naar de grote planten die een paar meter verderop het pad beginnen te versperren. Ariana haalt alleen haar schouders op en bind haar lange, met slag gevulde zwarte haar in een staart. ‘Laten we gaan.’ Ze loopt naar voren en haalt haar rugzak van haar rug, waarna ze op de planten begint in te meppen. ‘Is dit wel zo’n goed idee?’ zegt Belle twijfelend, ‘ik bedoel, hoe weten dat het huis nog wel bewoonbaar is? Aan de planten te zien is er al heel lang niemand geweest.’ Ik haal mijn schouders op en haak mijn arm door de hare. ‘Kom op, Belle. Dit kan een geweldig avontuur worden!’ Ze twijfelt even en zucht dan. ‘Oke dan, laten we gaan.’Een uur later stappen we een ruime open plek op. ‘Is het hier?’ Ik haal mijn schouders op. ‘Denk het wel.’ We kijken de ruime open plek rond. ‘Kijk een meer! Zou je erin kunnen zwemmen?’ Gorgio loopt richting de waterkant en met zijn allen volgen we hem.‘Ieew,’ zegt Ruben. Zijn neus is opgetrokken en hij staart naar de groene drab die het wateroppervlak bedekt. ‘Ik zou er niet in gaan zwemmen, als ik jou was,’ zegt Belle en ze rilt. Gorgio maakt een instemmend geluidje. ‘Lijkt me inderdaad ook niet zo’n goed idee.’ We draaien ons weer om en lopen weg, maar dan klinkt er een schreeuw. ‘Guys!’ Zo snel als de bliksem draaien we ons om en ik hap naar adem. Een lange, groene sliert heeft zich om Elizabeth’s been gewikkeld en sleept haar nu langzaam richting het meer. Wild schopt ze met haar benen. ‘Get off me!’ roept ze luid. Als een van de eerste ren ik richting de kant en begin op de sliert in de trappen. ‘Laat mijn vriendin los!’ roep ik luid. De anderen komen ons helpen en samen met Gorgio en Belle trap ik op de sliert in, terwijl Ruben en Ariana Elizabeth naar hun toe trekken. Uiteindelijk schiet de sliert met een ruk los en tuimelen Ruben en Ariana achterover. ‘Auch.’ Met een vertrokken gezicht wrijft Ruben over zijn stuitje. ‘Ehm, guys?’ klinkt Belle’s stem twijfelend. Ik kijk op en loop richting Belle, die even verderop tussen een paar bomen staat. ‘Wat is e-Woahhh!’ Met open mond staart ik naar het huis voor ons. ‘Zou dit het zijn?’ vraagt ze met een klein stemmetje.
