Unusual Friend

👁Oog In Oog👁

Als ik 's ochtends wakker werd had ik even geen gevoel in mijn benen. Ik haalde een diepe zucht en zette mijn benen op de grond. Het was een warme natte zomer dit jaar. Dus papa en ik zouden veel vee moeten kunnen krijgen. Moeizaam liep ik naar onze kleine herberg en pakte ik snel een een stukje van het brood wat papa had meegenomen vanuit de grote markt in Zeuteldom. Papa kwam vanuit het schuurtje naar binnen gehold. "Emily! Kom eens kijken." Ik sprong van de houten stoel af en holde naar papa. We slopen naar buiten en zagen een groot hert staan. Het graasde tussen het groene zomer gras. Stilletjes plukte ik een blaadje van de klimop tegen ons huis en liep rustig op hem af. Voorzichtig stak ik mijn hand uit naar het hert en hij stak zijn nek nerveus naar het blaadje. Hij reikte om het blaadje uit mijn hand te grijpen. Dan griste het het snel uit mijn vingers en rende weg. Ik en papa keken elkaar lachend aan.

"Emily ga je zo mee werken in de herberg?" Vroeg papa. (de herberg gaat open bij zonsopgang). Als ik binnen kwam in de herberg zag ik dat papa aan het zoeken was. "Wat zoek je?" Vroeg ik. ''Nou de druiven zijn op ga je die even plukken in de tuin?" Zei papa. "Oké!" zei ik verheugt en ging naar het schuurtje. Ik maakte de krakende deur open en pakte het mes. Maar voordat ik de deur uitliep draaide ik me om en greep ik mijn moeders oude boog.

Met grote passen en sprongen volgde ik het pad van witte lokken die ik toen al eens heb neer gelegd. Ik sprong over de boomstronk, ging langs de holle boom, ging over de rots en liep languit. Totdat ik opgestopt werd door een klein veldje met een boom in het midden. De boom in het midden had een best diep gat met twee pijlen erin. Ik ging recht voor de boom staan en richtte op het midden. Ik haalde een diepe zucht en concentreerde. Ik voelde me hart in mijn hoofd bonken, en ik schoot. de pijl vloog mooi bij het midden van de boom. Hier ging ik meestal wel even mee door, Maar tot dat ik realiseerde dat ik druiven voor papa moest plukken. Ik rende de zelfde weg weer terug. en ging naar de groente tuin waar ik snel vier trossen druiven eraf sneed en naar binnen rende. De herberg was al redelijk gevuld met mensen. Ik liep naar de bar en liep papa tegemoet. "Hier zijn de druiven." Zei ik. "Waarom duurde dat zo lang?" Vroeg hij. "Nou ... uhm er was.." Zei ik niet wetend wat te zeggen. "Nou?" Vroeg hij ongeduldig. "Er was een konijn .. die aan onze groente aan het knabbelen was." Zei ik maar vlug. "Goed", kan jij de pullen even van de tafels halen. "Zal ik doen." En ik legde met korte stappen een afstand van de bar naar de tafels af.

Na de middag liep ik naar buiten en ging ik zitten op een steen. Ik pakte mijn boek erbij en begon te schrijven met wat houtskool. Ik was niet ver van huis want ik kon de herberg nog zien. Ik ging helemaal in het verhaal wat ik samenstelde in mijn hoofd. Er kwamen mensen in en uit de herberg.

de zon ging razend snel. Het schemerde en ik wilde terug lopen maar iets trok me terug. Een gevoel maakte me nieuwsgierig naar een geluid. Ik hoorden een struik rommelen. Ik pakte angstig de boog van het gras en stopte er vlug een pijl aan. Ik richtte mijn pijl in het rond. Ik zag iets voorbij ritsen. In zette een stap achteruit en rolde met mijn ogen over de struiken. ik draaide me 180 graden en zag iets staan. Het had grote poten en het was grijs kleurig met een tint wit in de vacht, een wolf. Uit angst richtte ik mijn boog maar een gevoel hield me tegen. Ik hoorde alles ineens heel wazig en zacht, ik legde ik mijn boog neer. De wolf keek al beter toen ik de boog neerlegde. Aarzelend zette ik een stap naar achter. De wolf ging zitten en draaide zijn kopje. Ineens hoorde ik een harde huil en hij keerde en liep weg. Ik zak uitgeput op de grond. Zachtjes realiseerde ik mezelf dat er net gewoon een wolf oog in oog met mij stond. Met een mooie terugblik stond ik op en keek nog over het struikje heen. Maar ik zag niks. Verward liep ik terug. Ik had een grote hap naar nieuwsgierigheid genomen.

In de avond lag ik in mijn bed en zag steeds weer het plaatje van die wolf. Over alles wat zou kunnen hebben gebeurt maakte ik mij niet druk. Ik wilde alleen maar meer weten. Over waarom hij niks deed, en mij maar gewoon aanstaarde. Door mijn nieuwsgierigheid stond ik op en keek uit het raam om mezelf moe te maken. En zachtjes voordat ik in slaap viel hoorde ik nog een huil.

🐺//DAT WAS HET EERSTE DEEL!\\🐺 

Wat vond je ervan?😇 

Iets dat je opvalt, laat het achter!🤔 

En mijn volgende deel zal spannender worden dan het begin😱. Neem ook eens een kijkje op het account van: https://www.wattpad.com/user/xXSherlocked221BXx   Ze schrijft hele leuke boeken over van alles en nog wat. Mijn volgende deel zal zo snel mogelijk worden gepubliceerd! Doeii😘