Sükunet - NejiTen

1.8 (FİNAL)

Bugün lisenin son günü..
Hiç olmazsa bir üniversite kazanmayı başardım..Kötü de olsa gitmeyi düşünüyorum.Son sınıfların puan sıralamasına baktığımda yine en üstlerde bir yerlerdeydin..Şaşırmadım.
Mezuniyet için diğer okul binasına gittik ve başlamadan önceki sürede kütüphaneyi,çatı katını ve hala yerini adım gibi hatırladığım eski sınıfımı gezdim.Ve eskiden dolaplarımızın olduğu koridordan geçerek üst kata çıktım.
Mezuniyet töreni en yüksek puanı olan öğrencilerden başladı,diplomanı alıp fotoğraf çekimleri için bir köşeye geçtiniz.O aralar diplomamı alıp yerime geri oturdum.Görmedin,mutluydum.Hinata,Sakura ve Ino'yu buldum.Onlarla vedalaştım ve asla kopmayacağımızı hala bir Wp grubumuzun olduğunu söylediler.Rin ile ve hatta Temari ile bile vedalaştım.Temari ise gülümsedi ve hayata karşı güçlü olmamı söyledi.Neler yaşasak da o hala bir zamanlar benim en iyi arkadaşımdı.
Bu tüm veda ve eski dostluklar sona erdi ve çoğu kişi kutlamaya veya evlerine gitti.Eskiden yaptığım gibi geç çıkmak istemiştim.Hafif rüzgarlı bahçeye indim..Okul birincileri ve onların kız arkadaşları kalmıştı sadece Naruto,Hinata,Sasuke,Sakura,Shikamaru,Temari ve Neji vardı.
Hiç bakmadan çıkış kapısına ilerlemeye çalıştım ama o an Naruto bana seslendi.
N:Tenten-san uzun zaman oldu,gelsene
-Tebrikler Naruto ama gitmem lazım üzgünüm.
Hala arkamı dönmeden onlara ters yöndeki çıkış kapısına hızlı ve koşarcasına adımlarla ilerledim.Kapıyı açmak dokundum ve arkamdan koşarak gelmiş olan Neji,yavaş adımlarla yanıma geldi.Üç- dört metre kadar uzağımda öylece durup sadece bana bakıyordu.Ona baktım ama ağlamamak için gözlerimi indirdim.
N:Tenten!
-Üzgünüm Neji..
Yavaşça birbirimize ilerledik ve ürkekçe kollarımızı dolayarak birbirimize sarıldık.Gözlerimden uzun süre sonra süzülen yaşlar omuzlarına düştü.Yine elveda dememiz gerekiyordu birimizin..Bu son elveda'ydı bu..Birkaç saniye yüzüme bakarak hafifçe bir dudağıma öpücük kondurdu.Birkaç saniye ayrılmadık.Karşılık vermek için öptüğümde ise benden ayrıldı.
Farklı yönlere yürümeye başladık.Kader bizi ayırmıştı.Ve ikimizi de tuhaf bir ızdıraba sürüklemişti.Bu ona son vedamdı.Dünyanın farklı yerlerine gidecekti.Belki de dünya dışında bir yerlere..Mezuniyet konuşmasında böyle söyledi.

...

Üniversite'm sandığım kadar kötü gitmiyordu.Hala içimde bir boşluk olsa da ve hala yalnız olsam da iyi olmaya çalışıyordum.
Temari'yi de yeni ekledikleri eskiden kullandığımız ve hala da kullanmaya devam ettiğimiz kızların Wp grubu vardı.O yıl bir gün okuldan döndüğümde Hinata'nın "Kuzenim Neji maalesef kanser hastalığından vefat etti.Yarın cenazesi var."mesajını gördüğümde dünya tamamen başıma yıkıldı.Tüm gece ağladım ve detayları öğrenmek için elimden geleni yaptım.
Neji mezuniyetinden bir süre sonra dediklerine göre üzüntüden kanser hastalığının farkına varmış ve bu birkaç aylık ömründe ise bana bir şey söylememelerini tembih etmiş.Bu süre boyunca hep mutsuzmuş,mutlu etmeyi bir türlü başaramamışlar ve bir akşam yatağında ölü bulunmuş.
Mosmor gözlerimlerimle ve simsiyah kıyafetimle Neji'nin cenazesine gittim.Dediği gibi dünya dışında bir yere gidiyordu.Bu diğer vedalardan farklıydı.Bu sükunet ölüm içindi.

"Ve hikayenin sonunda,hikayenin başını özlemekten ölüyoruz."