Immortal Lovers

Prologue

Prologue

-Flashback-

6th day of January year 1996, 11:00PM. Exact time and date kung kailan nangyari ang malaking pagkakamali sa buhay ko. I was 21 that time. Kabilang ako noon sa isang grupo na humuhuli sa mga masasamang bampira.

Kalat na kalat noon ang mga bampira sa aming nayon. Dahil sa kanila, maraming tao ang namamatay. Sumali ako sa grupong nangangalang VAMPIRE CHASERS nang hindi ipinapaalam sa magulang ko.

No'ng unang beses akong nagpaalam sa kanila na gusto kong sumali sa grupong 'yon ay hindi nila ako pinayagan. Masyado raw delikado kung sasali ako ro'n, pero nagmatigas ako. Sinuway ko ang bilin ng magulang ko.

Gusto ko lang nama'ng mabigyang hustisya ang pagkamatay ng kapatid at mga kaibigan ko.

Dahil sa kagustuhan kong makamit ang hustisya nang pagkamatay  ng mga mahal ko sa buhay, hindi ko alam na 'yon rin pala ang magdadala sakin sa kapahamakan, ngunit hindi hadlang sakin  ang peligrong haharapin ko.

Kagagawan ito ng mga bampirang 'yon! Ipaghihiganti ko ang mga mahal ko sa buhay!

-End of flashback-

Every midnight, my body is getting out of control. I can't control myself. I can feel the thirst but my body can't move. I don't want water but blood is my thirst reliever, since I am now a vampire.

I don't want to be like this! I want to blame myself 'cause it's my fault! If I just listen to my parents, this wouldn't happen. But it's too late. I disobey their rules for my good sake.

I accepted the mission without my parent's permission, but at last, our mission failed. After that, a vampire cursed me. Well, he's not just a vampire, he is the king.

"Gising na po s'ya, supremo." Dinig kong sabi ng isang lalaki sa isa pang lalaking kausap n'ya. "Maaari mo na kaming iwan" sagot naman ng isang lalaki. Lumabas na ang lalaking nag babantay sa'kin kanina, ngayon ay kaming dalawa nalang ng supremo ang nasa loob.

Inilalayan ko ang sarili kong umupo. Iginala ko ang mga mata ko sa lugar na kinaroroonan namin ngayon. Nasa loob kami ng kwarto na black and red ang color at dark forest ang theme.

Maya-maya pa ay nahagip ng isang babae ang aking paningin. Nakagapos siya sa isang silya gamit ang alambre na puno ng tinik at naliligo sa sarili nitong dugo. Hindi ko nalang ito pinansin dahil hindi ko masikmura ang nakikita ko, sa halip ay iginala ko na lamang ulit ang aking paningin.

Nakakatakot ang mga palamuti rito, may mga nakasabit na bungo ng tao sa ding-ding at may mga naka-display na garapon na may lamang eyeballs na animo'y may sariling buhay na nakatingin sa'kin at mga putol na daliri na tinuturo ako.

Anong klasing lugar ba ito? Nakakakilabot.

Maya-maya ay lumapit sa'kin ang isang lalaking naka itim na kilala ng iba sa pangalang 'supremo'. Naka kapa ito na color black and red na animo'y sinadya niyang i-terno sa kwartong kinaroroonan namin.

Naka long sleeve siyang kulay itim, makikintab na itim na sapatos at itim na.. pajama? Hindi ko alam kung anong tawag sa suot niyang 'yon. Pula ang kanyang mga mata at ang kakapal ng kanyang mga pilik mata. Ang gandang pagmasdan.

"Huwag mong titigan ang aking mga mata. Gusto mo bang mawalan ng malay? Anyone who stares at my eyes will get hypnotized."sabi niya.

"S-sino ka? Nasan ako? A-anong ginagawa ko rito?" Nauutal kong tanong.

"Isa ka na ngayong bampira.  Pansamantala ko'ng binura ang iyong ala-ala upang hindi masyadong ma-istorbo ang isip mo."

Anong ibig nyang sabihin? Bakit kailangan nyang burahin ang ala-ala ko? Bakit maguguluhan ang isip ko? Ugh!