Βαριέμαι,
Έχουν περάσει ήδη πέντε μέρες απο τότε.......για το αποχερετηστιριο φιλί μου με τον Max λέω
Η Jenny έρχεται κάθε μέρα μετα το σχολείο να με δει και να μου εξηγήσει το τι κάνουμε στην τάξη....
Είναι δίπλα μου δεν μπορώ να πω..αλλά..... Δεν φαίνεται καθόλου ορεξατη.
Θέλω να πω πως δεν είναι όπως παλιά, χαρούμενη και διασκεδαστικη αλλά μουντη, θλιμενη;;
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί
Την έχω ρωτήσει πολλές φορές αλλά όλο με αποφεύγει
Ο Max παλι....τίποτα
Μ'αρεσει και ολας που έλεγε πως δεν θα φύγει και πως θα διώξει το γείτονα να μείνει αυτός
Μπούρδες έλεγε τελικά
Με ξέχασε φαίνεται
Τόσο εύκολα
Εγώ γαμωτο γιατί όχι;;; Για τι είναι συνέχεια μέσα στο μυαλό μου;; Μέσα στην σκέψη μου;;
Καθε λεπτό.... κάθε δευτερόλεπτο... ΓΙΑΤΊ?
Πλέον σηκωνομαι κανονικά χωρίς να ποναω
Παρόλα αυτά δεν βγαίνω καθόλου πο το δωμάτιο
Μόνο για τουαλέτα αλλά μόνο οταν δεν είναι κάνεις σπίτι
Καθησμενη στην καρέκλα του γραφείου μου να σκέφτομαι......και να διαβάζω ιστορία
Έχετε προσέξει ποτέ πως κάνει το βιβλίο οταν είναι ανοιχτό;; Σαν μια καρδιά
Έλεος. Ξεκολλα
Σορι δεν μπορώ
Δεν σου είπα να μην τον ερωτευτείς;
Μα δε τον ερωτευτηκα
Αναι για αυτό τον σκέφτεσαι
ΣΥΝΈΧΕΙΑΌ
YOU ARE READING
Γιατί Σε Εμενααα??
Teen FictionΔηλαδη εγω απο εδώ και στο εξής πρέπει να αντικριζω αυτο το άθλιο γουρούνι κάθε μέρα στο σχολείο? Απαπαπαπαπα. Αντιο μαμα. Αντιο μπαμπα. Παω να αναπαυτω εν ειρήνη 💋💋💋💋💋💋💋💋💋💋 Γειααααα. Ελπιζω πραγματικά να ρίξετε μια μάτια στο βιβλίο μου...