#35#

45 6 4
                                    

"Εμ υποθέτω ότι δεν έχεις πάνω σου κλειδιά λέει αυτος οοοο.. Εεεεε ονοματακι;;

James😏😏

Α μπράβο

" Όχι, Τι θα κάνω τώρα; " αμέσως στο μυαλό μου έρχεται η Jenny

Θα παω και ΚΑΛΑ να την παρηγορίσω για την ταινία μιας και εμένα είναι η τέταρτη φορά που την βλέπω και δεν μου κάνει και ιδιαίτερη εντύπωση πλέον  και θα της πω να κοιμηθώ εκεί. Αλλά ο Max?

Εξάλλου δεν μπορώ να τον αφήσω εξω με τοσο κρυο. Ήδη ψιχαλίζει

"Εε μπορείς να κοιμηθείς σπίτι μου αν θέλεις.. " λέει ο James και τότε ο Max τον αγριοκοιταζει. Οσο μπορεί τουλάχιστον

"Αν θα ηταν εύκολο," καταφέρνω να πω. Δε νιώθω και πολλή καλά που ζητάω χαρές από εναν άγνωστο αλλά το κανω για καλό του Max

Μπαίνουμε στο αμάξι. Εγω κάθομαι πίσω και εχω στα πόδια μου τον τραυματιζμενο κεφάλι του Max και τον χαϊδευω

Δεν μιλήσαμε καθόλου στην διαδρομή

Το μόνο που ακουγόταν ήταν οι ψιχαλες στο παράθυρο που σιγά σιγά δυναμωναν

Σε λίγο φτάνουμε σε μια τελειως αγνωστη για εμενα περιοχή

Νε την βοήθεια του νεαρού μεταφέρουμε τον Max μέσα στο σπίτι και τον ξαπλωνουμε σε ενα κρεβάτι

"Βγάλε του τα ρούχα και εγω φέρνω το τσαντάκι με το ιωδιο." μου λέει και χάνεται απο το δωμάτιο

Κοιτάξω λυπημενη τον Max και αυτός με κοιταζει με τα μισοκλειστα ματιά του

Βουρκωνω

"Ποιος το έκανε αυτο" καταφέρνω να ρωτήσω μετά από λίγο. Όμως η φωνη μου στο τελος σπάει και νιώθω ότι δεν μπορώ να συγκρατισω τα δάκρυα μου

Αυτός δεν απαντάει

Ρουφαω την μύτη μου και πολύ προσεκτικά αρχίζω να του αφαιρω τα ρούχα

Oo κοιλιακοι...

Σε λίγο έρχεται και ο James με διαφορά ιατρικά πράγματα. Ούτε που ξέρω τι είναι

Περνει προσεκτικά το βαμβάκι και βαζει πάνω ιωδιο. Έπειτα το ακουμπάει στις πληγές που έχει στους κοιλιακους του

Γιατί Σε Εμενααα?? Where stories live. Discover now