Saat gecenin 3 üydü. Meryem Orkun'un omzunda uyurken Orkun uyuyamamıştı. Meryem'i korumak istiyordu.
Sonunda uykusuzluğa dayanamayacağını anlayıp Meryem'i uyandırmaya karar verdi. Sessizce kulağına fısıldadı.
- Meryem. Hadi eve gidelim. Bak orda yatak var.
- Ne yatağı Orkun ya?
- S-sen uyumuyor muydun?
- Hayır.
Meryem biraz uyuduktan sonra uyanıp Orkun'un kokusunu koklamıştı. Bunu neden yapıyorum diye kendine kızdı. Sonuçta onun amacı bu değildi.
İkiside kalkarak eve yürümüşlerdi.
Orkun'dan
Meryem ile eve anahtarla girdik. Sesi duyan Elif hemen yanımıza gelmişti. Elif sabahlamayı severdi.
- Burası dingonun ahırı mı ya? Saate hiç baktınız mı?
- Elif hadi uyu sen.
Meryem çekinerek kalacağı odaya gitmişti. Onla ayrı odada kalınca bile onu merak ediyordum. Sanırım insanları fazla sahipleniyorum.
Meryem'den
Hemen kendimi yatağa atıp düşünmeye başladım. Ruhi eğer bu olanları görseydi beni gerçekten öldürebilirdi. Orkun'uda tabi.
Elif'in gözünde bir or*spu olarak gözükmekten bıkmıştım. Sanki ben ona çok meraklıyım ya.
Tavşanlı pijamaları giyip yatağa girdim.
...
Sabah herkes kahvaltı masasına oturmuştu. Elif birden söze girdi.
- Yarın gideceğimizi biliyorsunuz değil mi? Burada sonsuza dek kalamayız.
- Evet Elif sadete gel.
- Bu kız ne olacak?
Meryem birden ayağa kalktı.
- Ben bu kız değilim. Adım Meryem sana öğreteyim dedim.
Elif de ayağa kalktı. Sofradaki herkes onlara "Salak mısınız otursanıza" diyecek bakışlarla bakıyordu.
- Benim senden bir şey öğrenmeye ihtiyacım yok emin ol.
Meryem sofradan kalktı. Orkun da peşinden gitti tabii.
- Bak Orkun sen yarın şu kızıda al git buralardan. Ben Berkcan(evin sahibi) ile kalırım.
Orkun birden kızardı. Çimen gözleri çok değişik bakmaya başlamıştı.
- Olmaz.
- Nedenmiş o?
- İşte. Seni yalnız bırakamam güvenemiyorum ona.
- Orkun gel istersen dışarda konuşalım.
Meryem ciddileşmişti. Orkun bu konuşma içine hiç girmek istemiyordu ama kaçamazdı da.
- Bak Orkun beni kurtardın. Sana ne kadar teşekkür etsem az. Çok iyi birisin. Bu sahiplenmenide anlıyordum ama sonsuza dek yanımda kalamazsın. Hayatta her zaman bir ayrılık vardır. Ben burda kalırım.
Orkun'un gözünden iki damla yaş usulca savrulmuştu.
- Hayır olmaz böyle. Ya ben kalayım ya sen gel.
- Ben size zahmet olmayım boşver hem Elif var.
- Ben onunla yaşamıyorum evlerimiz ayrı.
- Olsun genede.
- Ya ne olsunu hem güvende olursun ne dersin?
Meryem Orkun'un gözyaşlarını cebinden çıkardığı peçete ile sildi. Kendini ağlamamak için zor tutuyordu.
- Yapma böyle.
Meryem ciddiyetini bozup hıçkırıklarla ağlayarak Orkun'a sımsıkı sarıldı. İkisininde gözyaşları birbirinin omzuna düşüyordu.
Bu sırada Meryem bir gölge gördü. Bu Ruhi'ydi. Orkun hâlâ Meryem'e sımsıkı sarılıyordu. Ruhi elindeki silahı çıkardı ve birden havaya ateş etti.
Çıkan sesle ikiside irkilmişti. Meryem görenin ağlayacağı cinsten ağlıyordu. Orkun'un elinden tutup kaçmayı düşündü. Ruhi'nin silahı vardı olmazdı.
En önemlisi Ruhi ikisini sarılırken gördüğü için Orkun'u yaşatmazdı. Bu durum Meryem'in gözyaşlarını daha çok hızlandırdı.
- Beni özledin mi aşkım?
Ruhi Meryem'e doğru yaklaştı...
Meraktan çatlayın:D Biraz kısa ama günde iki bölüm attım yani.
