No Mercy!

11: Katy's POV

Ik gooi nog wat water in mijn gezicht en probeer de verf er een beetje af te krijgen, maar dat gaat helaas niet zo goed.

Waarom moesten we nou zo nodig een verfgevecht beginnen? Nu moet ik na school het opruimen terwijl ik zeker wel iets beter heb te doen.

Het was vandaag al moeilijk genoeg met James die elke keer probeerde mijn rug aan te raken, ik weet zeker dat hij wel doorhad dat er iets niet goed was.

De wonden doen zeker weten nog veel pijn, maar ik heb wel geluk dat ze niet gaan bloeden op mijn rug.

Toen ze me vroegen of ik wilde zwemmen trok ik even wit weg van de schrik. Ik had niet gedacht dat ze dat aan me zouden vragen.

Ik herstelde me gelukkig snel weer en reageerde maar gewoon kill dat ik al andere plannen had gemaakt, gelukkig.

Ik pulk het laatste beetje verf uit mijn haar en droog het onder de blazer die eigenlijk voor je handen bedoelt is, maar ach ja droog is droog.

Mijn gezicht en haar is weer schoon, maar mijn kleding zeker niet. Ik kijk er even naar om te kijken wat ik er mee kan doen.

Het verf zit eigenlijk alleen op de onderkant van mijn shirt en op de onderkant van mijn broek dus valt nog best mee.

Ik pak een schaar uit mijn tas en knip de onderkant van broek eraf, als ik klaar ben lijkt het op een hoge short met een kleine raffeling onderin, eigenlijk iets wat je ook in een winkel kan kopen.

Ik stop de onderkant van mijn shirt erin en laat het er licht uitploffen, maar wel zodat je de verf niet ziet.

Ik werk mijn make-up wat bij en kijk tevrede naar het resultaat. Ik was altijd wel handig met dit soort dingen op te lossen.

Ik pak mijn tas en loop de wc uit en kijk verbaasd naar James die tegen de muur naast de deur staat geleunt.

Hij heeft een enge grijns op zijn gezicht en ik zie dat bij hem ook de verf er redelijk af is gegaan alleen nog op zijn kleding zit wat.

Ik doe mijn hand snel in mijn tas en pak mijn mes vast, maar hou hem nog wel in mijn tas, voor de zekerheid.

'Wat?' zeg ik bot en trek een wenkbrauw naar hem op. 'Niks je ziet er alleen heel mooi uit' zegt hij simpel en ik laat het mes weer los en haal mijn hand uit mijn tas die ik weer dichtrits.

'Hou maar op met flirten, mij krijg je niet in je bed' zeg ik en hij lacht even voor hij zijn hoofd schud en me aankijkt.

'Ik wilde alleen vragen of je zin hebt om morgen met mij een boswandeling te maken morgen en daarna naar een klein restaurantje om iets te eten?' vraagt hij.

Ik weet dat hij hoopt dat het eindigd in zijn bed, maar ik zweer dat als hij dat probeerd ik hem er persoonlijk afsnij.

'Goed, maar een geintje en je verliest het dierbaarste in je leven jochie' zeg ik en loop langs hem naar de trap.

Ik hoor hem nog even lachen voor hij ook zijn weg begint te lopen naar gym, ik vind het een leuk vak omdat ik er erg goed in ben.

Helaas zit het er voor mij nu niet in aangezien ik met die wonden op mijn lichaam zit. Op mijn heup vind ik het niet zo erg nog maar mijn rug maakt het me wel moeilijk.

Ik loop de kleedkamer in en meteen weer uit de zaal in waar ik de leraar opzoek die we vandaag hebben.

'Meneer' zeg ik wanneer ik hem gevonden heb. 'Ja wat is er Amy?' vraagt hij en ik zet een neppe glimlach op.

Ik moet mezelf blijven herinneren dat ik hier Amy heet en niet dat ik mezelf zo verspreek of iemand verbeter dat het Katy is.

'ik kan niet mee doen met gym' zeg ik en hij fronst. 'En waarom niet, je moet een goede reden hebben om niet mee te doen dat weet je toch?' zegt hij en ik knik.