Boyutsuz (Kızıl Kraliçe)

Ara Bölüm

Ruhumun bedenime aktığını ve tekrar yaşam enerjisiyle dolduğumu hissettim. 12. yaş günümden beri rüyalarımda sesini duyduğum gizemli kadını görmüştüm, beni öpmüştü, hatta onunla birlikte olmak istedim. Tanrım! Ben 13 yaşında bir çocuktum, nasıl böyle, bana yabancı gelen, duygular hissedip; bu kadar güzel bir kadınla öpüşebiliyordum? Hem onu dantel gecelik içinde olduğunu farkettiğimdeki duygularım... Onlar en farklısıydı, daha önce bir kadına baktığımda kasıklarım o derece kasıldığını ve böyle hissettiğimi hatırlamıyordum.

Beynimin içindeki pürüzlü ve kulak tırmalıyıcı kâhinin sesi "Daha bu başlangıç." dedi be tiz bir kahkaha attı. Yüzümü buruşturmadan edemedim. Tekrar konuşmaya başladığında ise yüzümün daha da buruşacağını ve kafamdaki soru işaretlerinin son bulmayacak şekilde tomurcuklanmaya başlayacağını bilmiyordum. "Bu gördüklerin, senin ilk ve son defa göreceğin kehanetin. Artık tam anlamıyla bir asilzadesinin prensim."
Dedikleri karşısında ürpermiştim. Gözümü açmak ve buradan koşarak uzaklaşmak istedim. Gerçek bir prens olmanın vereceği zorlukların altında kalma korkusu yaşayacağımı bile bile bunu kutlamak ve herkese duyurmak istedim, özellikle Krala... Artık bir çocuk değildim. İçim kıpır kıpırdı.

"et cessabit" cümlesi yankılandı beynimde. Bütün düşüncelerimin küçük bir kutuya geri açılmak üzere sıkıştırıldığını ve sakinleştiğimi hissettim. Hem baskı altına alındığım için
çok az huzursuz hem de büyünün etkisinde olduğum için huzurlu hissediyordum.

"Kehanetinde gördüğün kadın senin kaderin. O bu toprakların ve senin başına gelebilecek en güzel şey fakat onun senden olacak çocuğu bize felakette getirebilir, berekette. Bu senin elinde prensim. Esas kader seçimlerimizdir. Bunu unutma. Vigilaveris... yani uyan ve bul onu. Çiz bu toprakların kaderini"