1.BÖLÜM

23 1 5
                                    

Sadace o simsiya gözlerine bakıyordum. O ise aynı şekilde, bana bakıyordu. O siyah takım elbiseyleydi. Bense gri uzun bir elbise ve etrafımızda sanki sonu olmayan beyazlıktaydı. Ondan korkmuştum. Tam arkamı dönüp gidecekken kolumdan tuttu. Bu benim korkuma korku eklemişti. Aramızdaki sessizligi o bozdu.
"Neden yaptın" dedigi şeyden hiç bir şey anlamamıştım. Ben napmış olabilirim ki? Ayda yılda bir evden çıkan ben ona napmış olabilirim ki? "Neden yaptın" diye tekrarladı. "Sana soru sordum cevap ver. " gerçekten neden bahsettigini anlamıyorum.
"Neden söndürdün" bende aklımdaki soruyu ona sordum.
"Neyi, neyi söndürdüm" tüm dikkatimi onun kalın dudaklarına verdim. onun azından çıkacakları çok merak ediyordum.
" Bunun bedelini ödüceksin. Bunu sana ödeticem" dedi bilegimi bırakıp, sonu olmayan beyazlıga dogru yürüdü. Ona seslendim ama beni duymuyormuş gibiydi aramızda biraz mesafe vardı bana dogru döndü ve bir anda bagırmaya başladı.
"O SENİN ATEŞİ 'Nİ SÖNDÜRDÜ ONU CEZALANDIR"dedi ve dedigi anda her tarafımı ateş sarmıştı.

Ateşi söndürmeye çalışmıştım ama bir türlü sönmemişti çok güçlüydü ona baktığımda elleriyle ateşi kontrol ediyordu.Siz hiç ateşi söndürmeyen su gördünüz mü? Olmuyordu olmuyordu işte sönmüyordu. Gri uzun elbisemde ateşle tutuşmuştu. Bedenim yanıyordu. Ama acı hissetmiyordum. Bu onu dahada sinirlendirmişti. Bana dogru gelmeye başladı ateşin içinden geçti. Ona hiç bir şey olmadı. Ben ise yanıyordum. Ateşi söndürmem için ellerimi kullanmam gerek ama ellerimide kullanamıyordum. Ben nasıl bir yöneticiydim bunu anlayamıyordum. Bana yaklaştı nefesi tenime deyiyordu. Bogazıma yapıştı ve tüm gücüyle sıkmaya başladı ona engel olmak istiyordum ama yapamıyordum. Gözümden yaşlar akıyordu. Artık dayanacak gücüm kalmadı.

***

Bayan Camilla'ya ne kadar yalvarsamda yine fransızca derslerine devam ediyordum. Bir kaç dil bilmem beni özel kılacakmış. Ama her zaman özel oldugumu söyleyende o ona zaten özel oldugumu söyledigimde insanların gözünde beni özel kılacakmış. Ama şu fransızca öğretmeni Madam Bertilda çok gıcık bir ögretmen sadece müzik ögretmenim Bay Steven'ni daha çok seviyorum çok anlayışlı beni anneme veya babama şikayet etmiyor.

"Bayan Adriana size verdigim ödevi yapmadınız öyle degilmi?" evet yapmamıştım. Unuttugumdan felan degil canım istememişti.

"Madam ben daha evden çıkamıyorum. Fransaya gidip fransızca mı konuşucam bence boşuna ders alıyorum."dedim haklıydım ben kim fransaya gitmek kim. İçeri Bayan Camilla girdi eminim beni kontrol etmek için geldi.

"Madam Bertilda, küçük hanımın ailesiyle görüşmesi lazım bugünlük bukadar yeter ücretinizi cıkışta alırsınız"dedi şimdi yine benim yöneticiligimle konuşucaklar bundan eminim Madam Bertilda eşyalarını toplarken bende ayaklanmıştım. Salona dogru yola koyuldum en fazla 3dakika sonra orda olurum çünkü evimiz çoookkk büyük Bayan Camilla' ya baktıgımda sessizdi hemde çok sessizdi salona vardıgımızda yöneticilerin yöneticisi fransisco amcam vardı. O bugüne kadar  bütün yöneticileri görmüş. Annem sanki aglamıştı. Babam yine buz kesen yüzüyle yere bakıyordu. Fransisco amcamsa yine yumuşacık yüzüyle bana bakıyordu.

"Gel Adriana otur kızım sadece ben konuşacam ve sende beni dinliyeceksin tamam mı" Fransisco amcaya başımı salladım. Konuşmaya devam etti.

"Bak adriana ben 81 yaşındayım bundan tam 50 yıl önce ben otuzbir yaşındaydım. Yöneticilerin yönetisiydim. tabi ozaman dünyada 4 element vardı. Ateş, su, hava, toprak hiç yapılmıyacak birşey yaptım. Aşık oldum Adriana aşık! bana iki seçenek sundular ya aşkım ya görevim ben ozamanlar aşkımı seçtim tabi ceza olsun diyeyse hava ve toprak gücünü dünyadan kaldırdılar zamanla su ve ateşin neslide tükenmeye başladı. Ve şuanda dünya sonu olmayan karanlıga gidiyor. Vede dünyada suyu yöneten sen ve ateşin yöneticisi evlenmek ve çocuk sahibi olmak zorundasınız o çocuklar hava ve topragı temsil edecek ve bu dört elmen dünyayı kurtarıcak kısa ve net oldugunu umuyorum Bayan Camilla gördügün rüyayı anlattı. Bu rüyayı görme nedeni artık tanışmanızın zamanınin geldigini açıklıyor şimdi düşün Adriana dünya için kendinden vazgeçebilirmisin kararını ver. Yarın bana açıkla hazır oldugunda seni ateşin yöneticisiyle tanıştırıcam."

Ne yani yine benim adıma kararlar alıyorlardı. Yeter artık onların istedigi gibi yaşamak istemiyordum. Bu sefer olmaz bu sefer onların istedigi gibi yaşamıyacagım. Fransisco amcam konuşmasına devam edecekken onu elimle durdurdum.

"Fransisco amca, anne, baba yeter artık benim hakkımda kararlar vermeyi kesin gerçekten böyle bir şeye inanacagımımı sandınız beni evlendirip başınızdan savmak için böyle bir yalan söylemenize gerek yoktu fransisco amcayı 'da bu yalana dahil etmenize'de hiç gerek yok ama bu sefer sizin degil benim istedigim olacak evlenmiyecegim " dedim birisi sizi zorla evlendirmek istese naparsınız aynen benim yaptıgımı yaparsıniz.

Tam arkamı dönüp gidecekken babamın sesi duyuldu.

"Adriana!!!"  çok sert bagırmıştı. Yeter artık dayanamıyorum beni yok saymalarına dayanamıyorum

"Ne!! yeter artık duydun mu? Beni yeter bir kez olsun benim fikrimi sondunuzmu hayır desem bile beni dinlediniz mi ben söylim hayır koskaca bir hayır!!!" sadece aglıyordum. Ama babamın umrunda degildi.

"O adamla evleneceksin"dedi hala evlemmemi istiyordu. Babama yaklaştım ve sadece şunları söyledim.

"Ne sen ne o ne bu umrumda dahi degilsiniz duydun mu evlemmiyecem dedim ve evlenmiyecegim." tam dönüp gidecekken bilegimde tuttu ve baba ilk defa yapacagı en son şeyi yaptı bana tokat attı. Annemin ve Bayan Camilla'nın çığlıgını duydum. Ama umrumda degildi yanagım cayır cayır yanıyordu. Anneme, amcama, Bayan Camilla'ya baktım ve koşarak odama çıktım.

****

Şunuda şöyle bagladımmı bitecekti. Ama Bayan Camilla gelmeden hemen halledmem gerek saat yediye yaklaşıyordu. Kapımın çalınmasıyla elimdeki çarşafları yatagımın altına koydum hemen aynamın önüne oturdum taragımla saçımı taramaya başladım. İçeri Bayan Camilla ve elinde tepsiyle gelmişti aşşagı inmeyecegimi biliyordu.

" Küçük hanım babanız yemeginizi buraya getirmemi istedi" dedi

"Tamam masanın üstüne koyabilirsiniz" dedim. Koydu ve kapıyı örtüp gidecekken bana baktı ve derin bir nefen alıp gitti.

Hemen ayaga kalktım ve yatagımın altındakileri çarşafları çıkardım. Ve hepsini camdan sarkıttım. Evet evet kaçacaktım işte benim için hayat şimdi başlıyordu.

Arkadaşlar çok fazla yazım hatam var çünkü klavyemdeki noktalama işaretleri pek çalışmıyor bu nedenle özür dilerim.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Mar 29, 2018 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

BEYAZ:GRİ:SİYAH AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin