The Girl Of Group B

Hoofdstuk 1: De Griever Aanval

Y/N betekent your name :)

'Y/N, wakker worden'. 'Langzaam draaide ik me om'. Ik zag Harriet naast me staan. 'Je moet gaan rennen en oh je hebt nog 5 minuten om je klaar te maken' zei Harriet nog gauw voordat ze wegliep. Ik stond op en viel bijna om. Ja, dat krijg je als je net wakker bent en je al meteen moet gaan rennen. Ik ging me snel omkleden. Mijn kleding was simpel, donker groene broek, donkerblauw t-shirt en grote zwarte laarzen. Verder had ik nog een bandana en wat messen. Ik rende snel naar de rest van de renners. Miyoko, Ximena & Alejandra. Ik was de keeper maar zoals bijna elke ochtend kwam ik als een van de laatste aan. 'Zo, jij bent vroeg' zei Alejandra lachend. Quasi-boos keek ik haar aan. Nu moesten ook Miyoko en Ximena lachen.

De deuren van de maze gingen open. Als eerste rende we met zijn allen maar daarna gingen we alle 4 een andere kant op. Ik deed mijn dagelijkse rondje, zoals altijd. Rechts, links, weer links, helemaal rechtdoor, naar rechts. Bij sommige plekken stoptte ik nog om iets in kaart te brengen. Zoveel was er niet om in kaart te brengen. We waren nu al 2 jaar opzoek naar een uitgang maar tevergeefs. We hadden nog niks gevonden, nog niet eens iets wat er op leek. Rustig stond ik stil om even op mijn horloge te kijken en een kleine pauze te nemen. Alleen keepers en renners hadden een horloge. Ik had nog ongeveer 2 uur om terug te rennen. Dat was een makkie, ik had maar anderhalf uur nodig als ik een beetje doorrendde. Dat betekende dat ik nog ongeveer 5 minuten pauze kon gaan houden. Moe ging ik tegen de muur aanzitten en liet ik me naar beneden zakken. Ik was ontzettend moe, wie niet na een paar uur rennen. Opeens hoorde ik iets achter me. Ik dacht dat het gewoon Alejandra was aangezien zij een heel groot stuk dezelfde kant op was. Ze laat me wel vaker schrikken tijdens mijn pauze en dan rennen we samen terug. 'Haha Alejandra grappig, maar ik schrik onderhand niet meer'. Ik hoorde het geluid nog een keer maar dit keer harder en lager. Dit klonk niet als Alejandra. Dit klonk als een.. en ik keek achter me. 'GRIEVER' schreeuwde ik uit. Snel stond ik op en rende zo snel als ik kon weg. Links, recht, rechts, rechts, links en nog een keer. Maar ik raakte de griever maar niet kwijt. Ik rende verder in de nooit eindigende maze. Verder en verder. Onderhand wist ik de weg niet meer. Ik keek achter me maar de griever was weg. Opgelucht stond ik even stil. Ik keek snel op mijn horloge. Een 5 minuten. Dit ging ik nooit meer halen. Ik was verloren, dood. Ik wist de weg niet meer. Ik was ergens waar ik nog nooit eerder geweest was. Toch rende ik weer verder alsof mijn leven er van af hing, want dat deed het ook. Toen ik dacht dat ik niet meer verder kon en echt verloren was, hoorde ik geluid. Niet achter me maar iets voor me. Ik rende er snel heen. Links, rechts. Ik zag de glade! Ik rende er snel door, want de deuren gingen langzaam sluiten. Ik rende en rende tot ik eindelijk in mijn glade stond. Ik stond stil. Ik ging met mijn handen op mijn knieën en ademde snel in en uit. Ik keek recht voor me, ik schrok me dood. Er stond een jongen, vlak voor me. Opeens moest ik gillen. Niet vanwege de jongen, maar vanwege de deuren die achter me sloten.

A/N: heeyyy, dit is dus het eerste deel. Als er spelfouten in zitten of ik de zinnen niet goed heb gebruikt, laat het zeker weten :) Wordt het alleen maar beter van. Maar goed, dit is een klein hoofdstuk en de volgende zal veeeel langer worden (600 worden was deze maar). Ik hoop dat jullie het leuk vinden en stemmen zou leuk zijn :) Daar maak je me heeeeel blij van.

- Mij