The Girl Of Group B

Hoofdstuk 3: De Greenie

'Goedemorgen Sunshine, tijd om te rennen'. Ik deed rustig mijn ogen open en zag Minho voor me staan. Ik keek hem lachend aan. 'Lets go' zei ik. Ik sprong op en rende meteen achter Minho aan. Maar dat was misschien niet zo slim want ik viel gelijk. Minho draaide zich abrupt om en stond te lachen. 'Kom op kleintje, we hebben niet de hele dag de tijd'. Ik stond op en rolde met mijn ogen. Toen rende ik achter hem aan. Eenmaal bij de muur aangekomen zei Minho: 'Je rent vandaag met mij mee, want je zei gisteren dat je hier nog nooit geweest was en we willen je natuurlijk niet kwijt raken'. Ik kreeg een knipoog. 

De muren gingen open en net op het moment dat Minho en ik wouden gaan rennen, riep iemand me. 'Y/N'. Het was Newt. Minho rolde met zijn ogen. 'Heb je nu al romance gevonden?' vroeg hij lachend aan mij. Voordat ik antwoord kon geven liep hij wat verder. Ik stond nog alleen met Newt. Hij gaf me een knuffel en fluisterde in mijn oor: 'Pas goed op, alsjeblieft'. 'Altijd' fluisterde ik terug. Hij liet me los en ik rende naar Minho. We rennen samen de maze in.  Ik keek naar achter en zag Newt nog kijken. Eenmaal de hoek om begon gelijk Minho gelijk over Newt. 'Dus, jij en Newt?'. Ik begon te lachen. 'Awh, is Minmin jaloers?' zei ik. Hij rolde met zijn ogen. 'Natuurlijk niet, ik ben juist blij voor je'. Ik begon te lachen. 'Nou er is niks tussen Newt en mij' zei ik. Op een of andere manier deed het pijn om te zeggen. De rest van de weg werd weinig gesproken, op de route beschrijving van Minho na. Na 2 uur had ik toch echt een kleine pauze nodig zoals altijd. 'Minho, kunnen we even stoppen. Ik ben moe'. Hij knikte. 

Toen we eenmaal zaten vroeg hij me naar de maze waar ik zat. Ik antwoorde 'Er was een jongen, we waren met maar 8 meisjes omdat veel van de nieuwe in paniek raakte en de maze in rende. Zo zijn we heel veel man kwijt geraakt'. Hij knikte. Verder stelde hij geen vragen. Even later stonden we weer klaar om te rennen. Zo werd het avond en kwamen we weer terug in de glade. Newt stond bij de poort. Ik rende naar hem toe en gaf hem een knuffel. Hij zette zijn kin op mijn hoofd. We zeiden niks. Daarna liepen we samen naar Frypans kitchen om brood en water te halen.
Na het eten praatte we nog wat met zijn allen maar al gauw ging ik naar bed omdat deze dag best wel zwaar was.

*De volgenda dag*

Vandaag had ik vrij omdat er een nieuwe greenie kwam. Niet iedereen had vrij hoor, maar om een of andere reden kreeg ik vrij. Ik snapte het ook niet. Ik liep naar Fry. Het was al later dus er was waarschijnlijk geen eten meer. Ik keek Fry aan en hij snapte de hint. Hij kwam met wat water en brood. Ik lachte: 'Dankjewel Fry'. 'Geen dank Y/N'. Hij lachte terug. Ik hield echt zoveel van de jongens hier, maar ik miste de meiden. Snel schudde ik die gedachte van me af, ik wilde niet mijn humeur verpesten. Tevreden met mijn brood en water liep ik naar de tuinierders en dus Newt. Verbaasd keek hij op. 'Ik dacht dat je aan het rennen was, ik vond het al vreemd dat ik je vanochtend niet zag'. Ik lachte naar hem: 'Nee, ik heb vandaag vrij'. 'Oh, leuk' antwoorde hij nogal kortaf. Ik besloot er niet op in te gaan. Ik liep verder en ging kijken of er nog ergens hulp nodig was. Ik begon bij de bricknicks. Ze keken me raar aan toen ik het vroeg en schudde nee. Hierna ging ik naar de med-jacks. Hier had ik hetzelfde probleem. Uiteindelijk na vele jobs later werd ik boos. Ik liep naar Newt en de tuinierders, ik pakte een schep en begon een plant uit te graven waar de rest mee bezig was. Ze keken me raar aan. 'Wat, is het raar dat een meisje werkt?' vroeg ik stug. 'Nee, tuurlijk niet. We hadden het alleen niet verwacht' zei een jongen die Nick heette. Newt lachte zachtjes. Ik zag het en gooide een beetje zand naar hem. 'HEY' zei hij verontwaardigd. De rest van de jongens begon te lachen. Newt gooide wat terug, maar ik ging net op tijd aan de kant waardoor Sep, die achter me stond, werdt geraakt. 'Die krijg je terug' riep hij terwijl hij zand naar ons beide gooien. Al gauw deed iedereen mee aan het grote zandgevecht. Iedereen werd vies, ook verontwaardigde buitenspelers. Al gauw waren we allemaal aan het lachen. Iedereen zat onder het zand. Het was een grappig gezicht.
'Oke, zullen we dit er even af gaan wassen' zei Newt lachend. We stemde allemaal in. Met zijn achten liepen we naar Alby. Hij keek ons raar aan en zei: 'Jullie gaan je gang maar'. Met zijn allen rende we het bos in naar het meertje. Tja, je gaat natuurlijk niet met je allerdaagse kleren het water in. De jongens trokken alles uit behalve hun ondergoed, ook Newt. Ik keek even naar zijn spieren. 'Geniet je ervan?' Vroeg Sep lachend. Ik wende mijn blik snel af en rolde met mijn ogen. De jongens sprongen het water in. Ja, nu moest alleen ik nog. 'Ach, het zal toch moeten' zei ik in mijn hoofd en zonder aandacht te schenken aan de jongens trok ik mijn shirt over mijn hoofd. Ja, daar zat een bh. Ik keek naar de jongens. Hun mond zakte open. 'Geniet je ervan' zei ik sarcastisch tegen Sep. 'Zeker' antwoorde hij met een rood hoofd. Ik trok ook de rest uit en sprong bij de jongens erin.

POV NEWT

Mijn mond zakte open. Y/N had haar shirt uit en hier stond ze dan. Ik was niet de enige die zo keek. Ik keek naar Sep links van me. Ook hij zat met open mond te kijken. 'Geniet je ervan' vroeg Y/N sarcastisch aan hem. Hij antwoordde: 'zeker'. Ik voelde een borrel van jaloezie opkomen. Nee, ik zal toch niet... Ik kon de zin in mijn hoofd niet afmaken. Y/N sprong in het water naast ons.

POV Y/N

Een kwartier later zaten we allemaal in de zon op te drogen. Ik zag dat de jongens naar me keken, maar ik besloot er geen aandacht aan te geven.
Na tien minuten kleedde we ons weer aan. Vlak voordat Newt zijn shirt over zijn hoofd trok keek ik nog even naar zijn spieren. Iets aan deze jongen trok mij aan, wist ik maar wat dan kon ik het vermijden. Hij voelde zich waarschijnlijk toch niet hetzelfde. Al gauw werd ik uit mijn gedachte gehaald. Een hard, metalen geluid klonk door de hele glade. Ik herkende het geluid uit duizenden. De box. Snel rende we met zijn allen er naar toe. Eenmaal daar stonden we met zijn allen er om heen. Hij werd opengemaakt en ik zag een jongen zitten. Hij probeerde naar buiten te kijken maar werd tegen gehouden door het zonlicht. Gally sprong naast hem in de box. Hij zei: 'Dag 1, greenie. Rijs en schijn. Hij trok hem omhoog en de rest van de jongens begonnen te roezemoezelen. 'Hij ziet er uit als een slopper voor mij' 'Ik kan wel wat hulp in de keuken gebruiken'. Opeens stond hij op en rende alsof zijn leven er van af hing. 'WE HEBBEN EEN RENNER' schreeuwde een paar jongens. Ik had medelijden met hem. Hij rende wat verder en viel. De jongens begonnen hem uit te lachen. Hij stond op en keek bang om zich heen. Ik liep voorzichtig naar hem toe. Hij keek naar mij. 'Kom' zei ik. Hij slikte even maar liep toen mee. Ik bracht hem naar Alby. Vlak voor ik hem over gaf aan Alby zei ik nog: 'Het komt goed'. En ik liep weg. Ik liep terug naar de tuinen en ging naar Newt. We zeiden niks en gingen gewoon verder met de plant uitgraven. Ik keek nog even naar de jongen die met Alby meeliep. Hij keek ook achter zich een gaf me een kleine glimlach, ik lachte terug.