Light Can Be Far Away

Hoofdstuk 4

Wat vooraf ging:

'Uhm, dat klinkt stalkerig', zeg ik droog.
'Dat is het misschien ook we', zegt Adam grijzend.
'Oke, maar ga nu maar weer weg, ik heb je niet nodig, ik ben er al over.'
Ik geloof er helemaal niets van, laat me je gewoon helpen,' Zegt hij smekend. 'Als ik jouw toelaat zou ik nog harder gekwetst zijn, want jij zou me direct laten vallen als Lucas je confronteert met je reputatie.'

Adam kijkt me erg gekwetst aan. 'Amber, ik weet hoe erg moeilijk je het hebt, en het is belangrijk dat je erover praat. Ik ben misschien een badboy, of wat je het wil noemen, maar ik heb liever dat ik jouw kan steunen, nu ik weet hoe moeilijk je het hebt..' Ik kijk hem aan en rol met mijn ogen. Ik kan er zo niet tegen als de mensen die zich altijd zo stoer voor doen zo gekwetst voor je staan en dan denken dat je opeens hun vriend wil zijn, maar deze keer voelt het net iets anders. Ik voel wel dat hij me wil helpen, maar ik weet niet zo goed wat ik hierop kan zeggen, ik bedoel straks verwacht hij dat ik mijn hele levensverhaal ga vertellen en echt niet dat ik dat zou doen..'Adam, ik weet niet zo goed wat ik hierop moet zeggen, ik zie je later. Ik ga naar huis.΅Bij die woorden stap ik op de fiets en rijdt ik zo snel ik kan naar huis. 

Ik draai het slot om, zodat ik de deur kan openen, en ik zie opeens dat mijn vader in de woonkamer zit, de man die ik liever niet zie. "uhm, pap, wat doe jij hier?" Hij kijkt me aan, en er valt geen emotie van zijn gezicht te lezen. Zijn gezicht staat neutraal, maar strak, en hij kijkt weer naar het tv. 'Zou ik nog een keer antwoord mogen? Je komt anders wel 'opeens' opdagen en denk maar niet dat ik daar zo blij mee ben.' Zeg ik hem. Na die woorden kijkt hij me weer aan en zijn gezicht staat op onweer. 'Ik kom je zeggen dat je uit huis getrapt  wordt.' Zegt hij me. Hij loopt op me af en wijst me de deur. 'Ga je spullen pakken en maak dan dat je weg komt, we hoeven geen nietsnutten in de familie zoals jouw. Het heeft al te lang geduurd dat je hier gewoond hebt.'

De tranen staan in men ogen, maar ik ga geen emotie laten zien, dus storm ik de kamer uit naar boven. 'EIKEL' Roep ik nog, en ik draai de deur van mijn kamer op slot. 

Ik pak een paar koffers, ook die van mijn moeder aangezien ik best veel spullen heb, die ik mee wil. Ik weet niet waar ik heen kan, ik ben zo dakloos. De enige waar ik nog heen kan is Adam, maar niet dat ik daar heen ga. Over mijn lijk! Ik stop in 1 koffer dekens en in de andere twee redelijk grote koffers, stop ik kleren, schoolboeken en mijn make up in. Ook wat douche spullen, washandjes, etc aangezien ik niet wil dat het er blijft staan. 

Met volle handen loop ik de trap af en stilletjes loop ik naar de keuken. Mijn vader heeft me niet opgemerkt, en het scheelt dat ik plek in men koffer heb overgehouden voor eten. In de keuken open ik eerst de lades, en stop wat bestek, en borden erin (idk wrm) en de lade eronder vind ik mijn vaders spullen, zoals auto sleutels, huissleutels, sleutels van het werk en ook zie ik een witte doen liggen. Ik haal het doek wel en ik zie geld, heel veel geld. al zeg ik het zelf. 

Ik stop al het geld in de tas en dan kijk ik in de koelkast en kastjes, en vind eten, en stop veel makkelijke maaltijden erin, zoals brood, boter jam, chocopasta,kaas, en voor de rest vind ik crackers, stukken fruit, groente enzo wat ik erook in stop. 

Wanneer ik klaar ben loop ik naar de woonkamer waar mijn vader nog steeds televisie zit te kijken. 'Ey eikel ik ga er dan maar eens vandoor.' Zeg ik hem op een arrogante toon. Hij kijkt me aan en begint te grijnzen. 'Ey, meisje, ik hoop dat je nu eens leert hoe het is om dakloos te zijn zonder vrienden.' En hij begint te schaterlachen. Oke, ik had dit nooit in hem gezocht eerlijk gezegd. Hij negeerde me altijd dus tja, ik ben nooit te weten gekomen waarom, nou ja hij wou me gewoon het huis uit. Ik pak snel mijn leren jasje en mijn winterjas, en doe de winterjas aan, en het leren jasje stop ik nog in de koffer. 

Ik pak mijn fiets, en ik houdt de huissleutel wel gewoon aangezien. ik kan weten wanneer me vader thuis zou zijn. Ik zet een koffer op mijn bagagedrager vast en de andere twee koffers stop ik in mijn mand voorop de fiets. Het past echt net,en ik fiets de straten uit . Ik kom in een parkje terecht waar ik wel vaker kom, als ik het even gehad heb met iets. Maar er zijn teveel mensen om, dan stil te zitten, en zielig gevonden te worden. (I'm not the lonely bitch) Ik fiets verder en kom op de begraafplaats, dat is de enige plek waar ik mijn emoties durf te uiten. Ik loop met mijn fiets, naar de plaats waar mijn moeder ligt begraven, en wanneer ik dichterbij kom zie ik nog iemand zitten. Het is Alex. Mijn broer, alweer. 

Hij is zo in zijn gedachten verzonken dat hij niet merkt dat ik naast hem ga zitten. Tranen stromen over mijn wangen, omdat ik bang ben wanneer hij me opmerkt dat hij weg zou rennen. Ik wil hem niet weer kwijt zijn.. Wanneer hij me lijkt op te merken, en hij mijn koffers en fiets ziet kijkt hij me heel verbaasd aan. Hij staat op en loopt een paar stappen achteruit. "Waarom zit je hier alsof je met al je spullen weg moest?'  Zegt hij me en ik begin te huilen. 'Hij heeft me uit huis gesmeten, terwijl hij weet dat ik niemand heb. Hij zei dat ik nietsnut was, en dat hij me nooit meer wil zien.' Alex loopt naar me toe, en geeft me een knuffel. 'Ik ben niet dakloos meer, maar ik woon bij een vriend. Jij kan dat ook doen, je bent niet de enigste op de wereld. 'Zusje'.' 

We laten elkaar los en ik zie dat ook bij hem tranen over zijn wangen lopen. 'Ik had het wel verwacht dat dit ging gebeuren, sinds mam dood is heb ik hem niet meer gezien, tot vandaag, en dan gebeurt dit dus. Hij kijkt me geschokt aan. 'Wat een egoïstische eikel."  Vloekt Alex. 

Het begint te regenen en we kijken elkaar aan. 'Het spijt me dat ik de vorige keer weg rende, ik was bang dat je kwaad op me zou zijn.' Zegt Alex me beschaamd. 'Het is al goed, ik snapte het wel, maar het regent, ga maar naar je vriend toe, anders wordt je nog ziek.' Zeg ik hem, en hij schud van nee. 'Ik laat mijn zusje niet meer alleen, Amber ik houdt van je hoe je bent en we gaan er samen doorheen komen. Heb je toevallig een paar euro mee kunnen nemen ergens weg? Of kreeg je geen zakgeld?' Ik knik. 'Ik kreeg dus geen zakgeld, maar toen ik stilletjes eten wilde pakken vond ik een lade waar spullen in lagen van pap, en toen haalde ik een wit doekje weg en lag er volgens mij best veel geld, maar ik weet niet precies hoeveel.' Leg ik hem uit, en hij pakt me bij men hand en neemt me mee. 'Ik slaap omdat mijn vriend op vakantie is in een hotel, je kunt als je wilt bij mij verblijven.' Zegt hij me lief, en ik knik. We stappen op onze fietsen, en we rijden naar een groot maar ook een best chique hotel, waar ook boven staat '4 sterren hotel' 

'Wow, hoe kun je dit betalen?' Vraag ik Alex, hij haalt zijn schouders op en zegt'Ik werk er, en ik mag daar meestal ook gratis verblijven, het is een soort personeelskamer, maar dan als hotel kamer zeg maar.' we stallen onze fietsen in de fietsenkelder en we lopen het hotel binnen, met mijn 3 koffers. Alex groet de medewerkers en meld dat ik zijn zusje ben, en ze knikken alleen maar. Dat is best wel handig. 

In de hotelkamer zie je eerst een best grote woonkamer, en een keuken met kookeiland als je binnenkomt. Als je de slaapkamer in komt staat en groot twee persoonsbed en een groot televisie met een grote kledingkast. Naast de slaapkamer is een badkamer met een bad en douche, en grote wastafel. 'Wow, dit is echt vet' Zeg ik hem en hij lacht. 'Dat  kun je wel zeggen. We zullen samen in één bed moeten, maar dat is beter dan dat je dakloos in de kou zit.' Zegt hij me.  Ik pak mijn koffer en open hem. Ik haal het geld eruit, wat ik van thuis heb mee genomen. 'kijk, ik ga het tellen zodat ik eten enzo kan kopen voor wanneer ik weer dakloos ben.' zeg ik en hij knikt. 'Ik ga even tv kijken, en eten koken, als je klaar bent kom je maar.' Hij geeft me een knuffel en hij loopt weg. 

Ik haal de elastieken die om de grote pakken geld zitten eraf, en begin met tellen. Wanneer ik klaar ben met tellen, ben ik eroveruit dat het echt heel veel geld is. 50000 euro in totaal. Ik kan het niet geloven. 'WOW' Is het enige wat eruit komt. Gelijk komen er vragen bij me op. Hoe komt hij aan dat geld? Waarom weet ik er niets van? Waarom geeft hij me geen zakgeld? Waarom doet hij dit? Is dit geld wel legaal verdient? Doet hij illegale zaakjes? Ik begin te trillen bij de gedachtes dat mijn vader een heel slecht persoon zou zijn. Ik vertel alles aan Alex en ook hij schrikt van wat ik te zeggen heb, 'WOW, dit is echt heftig. Wie komt er aan zoveel geld?' 'Dat vroeg ik me ook af, maar misschien komt het gewoon van mam haar erfenis hé? Maar tja.'  Opeens komt er iets bij me op. 'Mam wilde graag dat ik mijn geboortedossier ging lezen. Dat zei ze een paar seconden voordat ze overleed. ' Zeg ik hem met trillende stem. 

'Morgen gaan we naar het ziekenhuis, we moeten dit met zijn beide helemaal gaan uitzoeken. Dat is wat mam ook had gezegd.' Zegt Alex me en ik knik. "Dat gaan we doen.'

Heyy extra lang hoofdstukje van 1700 woorden. Hope so you loveit ik neem de boeken even over xlindseyx1 omdat Katja in examenjaar zit. XOXO Vote en comment dat zou Katja geweldig vinden xoxo Lindsey (Er zullen vaak updates komen, maar ik denk niet dat jullie dat zo erg zouden vinden xoxo)