Dünya üzerinde ki en büyük çaresizlik. Kalsan gücün yetmez. Gitsen yüreğin dayanmaz. Kaç gülüşüne yalan sıkıştırmış, bilemezsin. Bilememek öldürür de söyleyemezsin. Suratın yerlere yapışırda, toplayamazsın. Damarında kanın dağlanırda ses edemezsin. Tepeden tırnağa cehennem olursun da kimseye dokunamazsın. Şu zamana kadar yere değmeyen dizin, yerlerde parçalanır da neden diye soramazsın. Gururun gözlerine batar da ağlayamazsın. Kalbini resmedersin dudaklarına. Parçalanmış. Kan içinde. Sen gibi. Sağına da dönsen, soluna da dönsen kaderin değişmiyor. Ardına dönmez artık yüzün. Etine kıyarsın, saçına kıyarsın da yine dönemezsin. Sesin çıkmaz, gururun müsaade etmez sesli söylemeye. Hep içinden söylersin, "özledim"diye. Yumruklarını duvarlarda çürüte çürüte unutursun adını. Mecbursun buna. Onun hakkı budur çünkü. Daha fazlası etmez zaten. Varlığı sana haram olmuş birkere. Varmaz artık dilin adına.
