~CHAPTER 7~
Hindi mawawala ang lungkot ng puso ko, kaya sinunog ko ang mga litrato ng pamilya ko.
*Cring...Cring..*
Tumunog ang orasan ko! Hindi ko parin malimutan ang kahapon.
Kahit malungkot ako, pagdating sa paaralan ay masiyahn ako na parang walang problema.
Pagdating ko sa paaralan ay hindi ko muna sila pinanasin dahil alam ko nagagalit parin sila sa akin
*Cring....Cring...*
Pananghalian na! kailangan ko na gawin ang plano ko.
Umupo ako sa lamesa kung saan nakaupo ang aking mga kaibigan.
"Hello Vanessa at Kierstine" Magalang kong pagbati sa kanila.
"Hello Nicole" sabay nilang ginalang ako.
"Pasensiya na kayo! Dahil masama lang talaga ang pakiramdam ko alam ko na maiintindihan niyo ako dahil alam niyo ang storya ng buhay ko diba?" Sinabi ko sa kanila.
Pinatawad ako nila sa lahat ng ginawa ko sa kanila,pero hindi lang sila ang dapat magpatawad ako pati rin kay Aida at kay Mike.
Sana papatawarin ako ni Aida sa lahat ng ginawa ko sa kanila.
Hapon na! klase na at kailangan na lapitan ko si Aida.
3:00 pm reses na! dito na ako magkakaroon ng pag-asang lumapit sa kaniya
Pag labas ni Gng. Louise ay nilapitan ko agad si Aida., at sinabi ko na ang lahat ng rason kung bakit nagawa ko yun.
Pinatawad ako ni Aida at naging magkaibigan kami.
Tinaggal ko din ang nilagay ko sa kanya para maging mahigpit ang labanan namin para sa Suma Cumlaude.
*Cring....Cring..*
Uwian na dapat puntahan ko si Mike.
Pinuntahan ko si Mike at nag tanong ako sa kanya.
"Narinig mo ba ang sinabi ko sayo sa cellphone?"
Ang sagot niya ay
"Oo,pinapatawad nakita."
