O sabahın köründe uyandım,koltuğa doğru gittim,uzandım derken saate baktım ve pekte sabahın köründe kalktığımı sanmadım.Saat 10:38'di işe 3 saat geciktim.Kesin kovuldum düşüncesiyle giyindim kahvemi yudumlayıp projelerimi alıp evden çıktım.Patronumun " KOVULDUN " mesajlarını görsemde arabama bindim ve direk iş yerine sürdüm.Arabadan indim ve koşa koşa merdivenlerden çıkıp içeri girdim.Patronumun katı 32. kattaydı ve asansör bozuktu ama hiçbir şey beni engelleyemezdi.Koşa koşa çıkarken topuklu ayakkabılarımın topukları kırıldı ve merdivenlerden kayarak 30. kattan 27. kata kadar düştüm.Böyle bir talihsizlik yoktu.Kafam kırıldımı diye korktum ki birşey yoktu.
Yavaşça kalktım topukları çıkarıp attım ve merdivenleri 2 şer 2 şer çıkarak 32. kata ulaştım saat 11:15 olmuş ve direk kapıyı açarak içeri girdim.Patronum korkudan sıçradı ve bana baktı.Ben
"Meraba lütfen beni kovmayın dün gece sevgilim evdeydi onu beklemekten uyuya kaldım"
Patronum
"Onumu bekledin yoksa içip, seviştinizmi ?"
"Lütfen beni affedin bu ilk kez oldu bakın bütün projelerim hazı..."
derken kapı açıldı,projelerim elimden fırlayarak penceren dışarı savruldu.Ben patronuma bakarak
"Sanırım Kovuldum"
"Çok iyi bildin seni sakar güle güle paranı sekreterden alırsın"
"Ama lütfen lütfen lütfeeennnnnn"
"KES!!!"
"Pekala ama siz beni kovmadınız ben kendim isti..."
"Bunu daha öncede dediler hadi marş güle güle"
"Tamam gidiyorum bidaha hiç gelmemek üzere"
dedim ve kapıyı çarparak çıktım.Paramıda sekreterden alıp hepsini yaktım çünkü haketmiyordum.Eve geldim elimde ayakkabılarımla mutfağa geçtim ve birden
"SÜRPRİİİZZZZ!!!!"
sesleriyle irkildim.Sevgilim bana kahvaltı hazırlamıştı.Biraz tebessüm ettim sonra dudağından öptüm ve
"Gerçekten uyumalıyım"
dedim ve masaya düşerek uyudum.
