The Silent One --BTS Jimin--

Gezelschap

Mijn oren doen niet echt pijn maar kloppen wel een beetje, ik denk dat dat hoort. "Aardig van de vrouw dat het gratis is" zegt Jimin en ik knik.

Hij lacht naar me en zit voorzichtig aan zijn oor "Het ringetje is echt cool" ik lach verlegen "Mooi zo, de sterretjes zijn ook leuk" 

Als we weer een tijdje hebben gelopen komen we de jongen van het hotel tegen. "Hey! Hebben jullie al wat leuks gedaan of gevonden?" vraagt hij en we knikken "We kregen gratis gaatjes" zegt Jimin blij en de jongen bukt iets om naar Jimin's oor te kijken.

"Ja... dat is van de lokale juwelier, die doet dat altijd als deze markt er is. Normaal zijn haar oorbellen superduur, jullie hebben geluk" zegt de jongen en dan ook naar mijn oren. "Zullen we wat gaan eten? Ik denk dat jullie wel honger hebben" 

En hij heeft zeker weten gelijk. We hebben heel veel honger. "Kom mee, ik weet een lekkere plek. En ik betaal" zegt de jongen en Jimin lacht "Dat is best logisch als wij niks hebben" 

We hebben een tafeltje gekozen en gaan zitten. "Oja, hoe heten jullie eigenlijk? Ik ben Namjoon" zegt de jongen en hij kijkt naar mij "I-ik ben Eva" "Jimin". 

"En jullie zijn.. broer en zus?" vraagt Namjoon en we schudden ons hoofd "We zijn goede vrienden. Maar we zijn gevlucht van school en familie" zegt Jimin en ik kijk hem aan, horen we dit niet geheim te houden. 

Jimin kijkt ook naar mij "Eva ik vertrouw hem, hij laat ons eten en geeft ons onderdak" ik slik even, hij heeft gelijk. "Gevlucht?" vraagt Namjoon verbaast en ik knik. 

We vertellen waarom en Namjoon knikt, ondertussen hebben we ons eten gekregen dat we tussendoor hadden besteld. "Dan begrijp ik het wel. Maar wat gaan jullie nu doen?" vraagt hij en Jimin zegt direct dat hij naar Japan toe wilt. 

"Japan? En hoe wil je daar komen zonder geld?" "We kunnen ook rond gaan reizen met de fiets ofzo, maar ik wil sowieso naar Japan gaan" zegt Jimin en Namjoon kijkt naar mij "En wil jij dat dan? Je bent stil" 

Ik lach verlegen "Ja, ik praat nooit echt veel sorry. Maar mij lijkt het heel leuk om de wereld rond te gaan reizen". We eten dan ons bord verder leeg, het is heerlijk moet ik zeggen. 

"Ik heb in tijden niet zo goed gegeten!" zegt Jimin die zich uitrekt en zijn arm valt op de leuning van mijn stoel "Jij?" ik kijk even om en voel zijn hand even spelen met mijn haar "Ja, het was erg lekker. Dankjewel" Namjoon lacht "Het is niks, het was gezellig toch?" 

We knikken en staan dan op "Gaan jullie maar, ik moet nu ook weer terug naar het hotel" zegt Namjoon en Jimin pakt mijn hand weer om naar buiten te lopen. 

Het is buiten helemaal donker geworden en we lopen weer langs de kraampjes, proberen verschillende stukjes eten wat we nog niet kennen en zien dan een klein bandje op de hoek van een straat spelen.

"Hey, dit nummer" zeg ik en kijk om, hier dansten we af en toe op als we druk waren. Jimin lacht "Zullen we?" "Wat?" vraag ik verbaast "Dansen natuurlijk!" hij trekt me iets naar voren en laat me een rondje draaien.

"Jimin!" roep ik en hij pakt mijn handen "Kom op!" Jimin begint te dansen met mijn handen in die van hem "Jimin iedereen kijkt naar ons" "Niet aan denken, kijk naar mij en voel de muziek" 

Ik kijk hem aan. Zijn grote lach, de vrolijke ogen, zijn haar die op en neer gaat door het dansen. De gitaar, piano en trom van het kleine bandje klinkt om ons heen en dan komt de viool. 

Langzaam begin ik met Jimin mee te dansen en vergeet de rest om me heen. Ik maak een draai en Jimin legt zijn handen op mijn heupen. 

Het is een vrolijk nummer over de liefde, dus we dansen om elkaar heen. Het is dan afgelopen en we staan met onze voorhoofden tegen elkaar aan. Opeens realiseer ik me dat we heel dichtbij elkaar staan, ik voel Jimin's adem tegen mij aan. 

Dan komt ook het geluid van klappende en juichende mensen binnen en we kijken op. Jimin en ik kijken elkaar even verbaast aan en buigen dan naar het publiek en dan naar de muzikanten.