Eva word op school heel erg gepest en heeft het thuis ook niet best.
Een nieuw jaar begint en het begint meteen al lekker... als ze de kamer in loopt waar ze dat jaar gaat doorbrengen lijkt het nog goed te gaan, tot er iemand anders bij komt waarmee...
We lopen het huis van Jimin's oma binnen en ik kijk rond. "Je oma heeft een leuk huis" zeg ik en Jimin lacht. Het huis is knus ingericht met een kleine tv, veel kasten met servies, beeldjes en foto's.
Het huis huis is niet heel groot, alle meubels staan dicht bij elkaar waar je je moet door moet manoeuvreren voor je in de keuken bent.
Ik loop langs de foto's en zie een foto van een kleine Jimin die met een kat op schoot zit, hij komt naast me staan en pakt de fotolijst vast "Hier was ik nog 5 of 6 jaar, dit is Moos de oude kat van mijn oma" ik kijk naar de lapjeskat die kleine Jimin vast heeft en lach.
Jimin haalt een paar spullen uit de lades in de kasten terwijl ik rondkijk en hij loopt naar de keuken "Eva, heb je zin in mochi?" vraagt hij en ik frons "Wat?" "Oma heeft nog mochi over, zullen we dat straks eten?" ik kijk naar het bakje wat hij laat zien en knik "Ja kan".
We lopen wat later buiten door de straten "Eva, zullen we in het park zitten?" zegt Jimin en wijst naar rechts waar een klein parkje is "Is goed". Hij pakt mijn hand en ik kijk hem even aan, wat hij door heeft "Wat is er?"
"Niks" mompel ik en hij loopt weer verder. Hij doet nog net alsof we verkering hebben lijkt wel, Jimin houdt mijn hand vast, staat dichtbij me, de knuffels in het ziekenhuis. We zijn helemaal niet meer op school of in de stad dus waarom doet hij dit nog?
"Kom, hier gaan we zitten" zegt Jimin en haalt de tas van mijn schouders "Heb je ook een kleed ingepakt?" "Ja, maaar niet een hele grote" "Dat is niet erg, toch?" zegt hij en kijkt me aan "N-nee.." hij lacht en pakt het kleed eruit en legt hem netjes op het gras.
"Ga zitten, ik heb hier wat eten" Jimin pakt het eten en het bakje mochi uit zijn tas en ik ga gehoorzaam zitten op het kleed, een beetje op de rand zodat hij ook ruimte heeft om te zitten. "Jimin" zeg ik als hij ook gaat zitten en hij kijkt om "Denk je dat ze ons gaan zoeken?" "Wie?" "School"
Hij zucht "Tuurlijk, maar mijn ouders krijgen dit ook te horen" zijn blije gezicht is meteen weg "Ik wil helemaal niet dat mijn ouders naar me gaan zoeken, ik zou helemaal niet alleen thuis mogen blijven als ze weg zijn van werk" "Je kan bij mij blijven" bied ik aan maar bedenk me dat dat helemaal niet zo handig is.
"Bij jou? Je mag helemaal niet terug naar huis! Je vader mishandeld je Eva" Zegt hij verbaast om mijn reactie en het valt even stil. "We moeten gewoon weg" zegt Jimin dan simpel en ik kijk hem aan "Weg?" "Ja, weg! We hebben allebei geen leuk leven nu. Mijn oma is net overleden, school is helemaal niet leuk, onze ouders zitten ons in de weg. We hebben alleen elkaar nog, toch?"
Jimin kijkt me hoopvol aan en ik knik direct "We hebben het allebei niet leuk in ons leven" "Nou dan! We moeten het weer leuk maken eva! Gewoon weg hier, maakt niet uit waarnaartoe maar ik wil weg" zegt hij en pakt mijn handen vast "Maar dan wel samen met jou"
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
