Kalbimdeki Şırınga |JJK

75.bölüm Final

~(İsminiz)'in  ağzından~

"Evet Gi biz iyiyiz jungkook'da yurtta prova için gitti"
Gi: 3 gün sonra döneceğiz ah seni çok özledim ben yokken jungkook sana iyi baktı mı ?
"Evet Gi jungkook bana iyi baktı merak etme biz iyiyiz "

Ekranda gördüğüm çağrı ile tekrar konuştum
" Gi şimdi kapatmalıyım bay kim arıyor "
Gi: tamam kendinize iyi bakın

Telefonu kapatıp bay kim'in aramasına cevap verdim
"Efendim bay kim"
Bay kim:(İsminiz) acilen hastaneye gelebilir misin
"Konu nedir"
Bay kim: telefonda konuşulacak bir şey değil
"Tamam geliyorum"

Diyerek telefonu kapattım hızla üstümü giyinip evden çıktım . Cidden merak ediyorum ne var bu kadar önemli olan .

~(Yarım saat sonra)~

~(İsminiz)'in ağzından~

Hastaneye geldiğimde burayı ne kadar özlediğimi fark ettim burası benim tam anlamıyla kendimi bulduğum yerdi jungkookla tanışmama vesile olan yer her ne kadar önceden nefret ediyor olsamda şu an harika bir arkadaş olduğunu düşündüğüm joon seo'yla tanıştığım yerdi buradan gitmek zorunda kalsam ne olurdu düşüncesi bile kötü . Düşüncelerimi bir kenara bırakıp içeri doğru yürüdüm fakat joon seo'yu ilk tanıştığımız bankta oturduğunu fark etmemle durdum hızla kafeteryaya gidip bir kahve aldım joon seo'nun gönlünü almam lazımdı . Kahveyi alıp joon seo'nun arkasına geçtim ilk tanıştığımız gün joon seo benim arkamdan kahveyi uzatmıştı aynısını bende ona yapacağım . Kahveyi arkasından sadece kahve görünecek şekilde uzattım joon seo kafasını bana doğru çevirdi gözleri ağlamaktan şişmişti hızla yanına oturup gözlerinin altına dokunmaya çalıştım joon seo kahveyi alıp diğer tarafına koydu ve göz altlarında olan ellerimi tuttu .
"J... joon seo göz altların niye böyle ağladın mı sen ?"

Joon seo beni kendine çekip sarıldı hıçkırık seslerinden ağladığı belli oluyordu ne oldu bu çocuğa jungkook'la sevgili olduğumuz için mi ağlıyor . Joon seo ağlamaklı sesiyle konuştu
Joon seo : beni bırakmanı istemiyorum lütfen , lütfen beni bırakma
"Joon seo ne oluyor ? Anlamıyorum  "
Joon seo : bay kim seninle hala konuşmadı anlaşılan

Kendini geri çekip gözlerini sildi hiç bir şey anlamadım ne demek istiyor bu adam
Joon seo: hadi git sen bay kim seni bekliyordur

Kafamı olumlu anlamda sallayıp banktan kalktım arkamı dönüp hastaneye doğru yürümeye başladım . Bay kim'in odasının önüne geldiğimde derin bir nefes aldım içimde gerçekten kötü bir his vardı . Kapıyı tıklayarak içeri girdim bay kim gergin görünüyordu oturmam için koltuğu işaret etti . Koltuğa oturur oturmaz daha fazla dayanamayarak sordum
"Konu nedir bay kim"
Bay kim: istersen önce biraz soluklan zaten her şeyi anlatacağım
"Gerek yok bay kim hemen konuya geçin "

Bay kim gözlerini duvara doğru dikti 10 saniye kadar duvara baktı hadi ama ne olabilir ki bu kadar kötü
"Bay kim artık anlatır mısınız ? "

Bay kim gözlerini duvardan çekip bana baktı
Bay kim: tamam başlıyorum
"Sizi dinliyorum "
Bay kim : Bugün beni Türkiye konsolosluğundan aradılar senin ne kadar başarılı bir doktor olduğunu biliyorlarmış bu yüzden seni Türkiye'ye çağırıyorlar bu kadar başarılı bir doktorun kendi ülkesinde çalışması gerekiyormuş en kısa sürede seni Türkiye'ye bekliyorlarmış
"Bu muydu yani cidden bir şey oldu sanmıştım endişelenmeyin bay kim gitmek istemediğimi bildiririm olur biter "
Bay kim : bunu yapamazsın
"Neden "
Bay kim: çünkü gitmek zorundaymışsın

Bu cevabı gerçekten beklemiyordum nasıl gitmek zorundayım aklım almıyor
"N... nasıl yani burada yaşayamaz mıyım ? "
Bay kim : üzgünüm bende burada kalmanı çok isterdim ama gitmek zorundaymışsın
"Bir yolu olmalı bay kim yada durun . Buldum gidip burada kalmak istediğimi söyleyeceğim ve geri döneceğim "

Bay kim birden bağırmaya başladı
Bay kim : BİR YOLU YOK ANLASANA GİTMEK ZORUNDASIN VE GİTTİĞİN ZAMANDA GERİ DÖNEMEYECEKSİN GİTMEMEN İÇİN TEK YOL VARDI O DA KORELİ BİRİ İLE EVLİ OLMAN AMA EVLİ DEĞİLİSİN YA DA KORE VATANDAŞLIĞIN YOK

Söyledikleriyle başımdan vurulmuşa döndüm nasıl buraya bir daha asla gelemem ki bu ne demek oluyor ayrıca ben başarılı bir doktor olsam bile Türliye'nin sahip çıkmak isteyeceği başarılarımı dünya'nın duyduğu bir doktor değilim ki nasıl bir anda böyle bir şey olur . Kafamı yerden kaldırıp bay kim'e baktım göz göze geldiğimizde derin bir nefes alıp konuştu
Bay kim: sana evlenelim demiştim eğer şu an benimle evli olsaydın gitmek zorunda olmayacaktın

Bu saçmalığı daha fazla dinlemek istemiyordum bir hışımla odadan çıktım hala inanamıyorum korktuğum başıma geldi lafını şu an ben yaşıyorum gerçekten az önce hastaneye girerken düşündüğüm korkunç şey başıma geldi . Buradan gidiyorum üstelik bunu hiç istemiyorum bunu kaldırabilirdim eğer jungkook hayatımda olmasaydı ama onu bu kadar geç bulmuşken bu kadar erken kaybedemem onu bir daha asla göremeyecek olmak kalbimi acıtıyor buna dayanamam . Hastaneden ruh gibi çıkarken karşıdan gülerek bana yaklaşan jungkook'u gördüm . Jungkook yanıma geldiğinde konuştu
Jungkook: hastanede olacağını tahmin etmiştim

Tepki vermediğim için gülen suratı birden soldu endişeli bir şekilde sordu
Jungkook: ne oldu benim sevgilime yoksa iseul'le mi karşılaştın yine ne dedi sana ?
"İseul değil jungkook"
Jungkook:kim o zaman ya da dur yemeğe gidelim orada anlatırsın

Jungkook elimi tutup yürümeye başladı fakat ben yürümediğim için ikinci adımını atamadan arkasını döndü gözlerimi gözlerine dikip konuştum
"Gelemem jungkook"
Jungkook: neden ?

Daha fazla tutamadığım yaşlarımın akmasına izin vererek ağlamaya başladım
"Gelemem çünkü gidiyorum jungkook . İstemiyorum ama gidiyorum, gitmek zorundayım  Türkiye konsolosluğu beni çağırıyor ve gitmek zorundaymışım seni bir daha asla göremeyecek olmaya dayanamıyorum ama hoşçakal jungkook beni sevdiğin için sana minnettarım "

Herkese merhaba minnoşlarım umarım final bölümünü beğenmişsinizdir daha fazla uzamasını istemedim ve final yaptım lafı uzatmaya gerek yok doğru adam kitabına başladım profilimden bakabilirsiniz en kısa sürede o kitaba yeni bölüm atacağım sizi çok seviyorum ❤️