GÜN IŞIĞI

1.BÖLÜM: SES

OKUMAYA BAŞLADIĞINIZ TARİHİ BURAYA BIRAKIN LÜTFEN.

GÜN IŞIĞI

1.BÖLÜM: SES

*

Adım Günnur.

Güneş gibi ışık saçan anlamı.

İsminin anlamını seven fakat hak etmediğini, daha kendi hayatına bir ışık olamazken etrafına nasıl ışık saçabileceğini düşünen biri.

Her zaman kendi dünyasının içindeki yalnızlığa mahkum kalan bir zavallı.

Tek derdi ailesini gururlandırmak olup ta bunun sonucunda kendi benliğinden soyutlanan kimse.

Ne kadar dışarıdan bakıldığında zeki, becerikli, sorunsuz biri gibi görülse de.

Hiç de öyle değildi gerçekte.

Sorunsuz bir hayatım yoktu. Belki yaşıtlarımdan bile daha sorunluydum kendi içimde.

Hele ki şans, yanıma dinlenmek için bile uğramazdı.

Duygusal, her şeye gözleri anında dolan.

Arkadaş canlısı olup da kolayca arkadaşlıklar kuramayan.

Saf, herkese kanan, fazlasıyla kırılgan ve küçücük bir umuda muhtaç olan o kız işte bendim.

Biri bana kendini, Günnur'u tanıt dese işte cevabım bu olurdu kesinlikle.

Ağlamış olmamın yarattığı etkiyle, titreyen ellerimin tersiyle gözlerim den durmaksızın akan yaşları serçe sildim. Artık ne kadar süredir burada ağlıyorsam, gözlerimi silerken göz altlarım sızladı.

Umursamadım.

Bir zaman sonra insan alışıyordu bu duruma.

Benimsiyordu.

Biran önce kendimi duygularımla birlikte gizlediğim bu tuvaletten çıksam iyi olurdu. Çünkü zil çalmış olmalıydı ve her an hoca sınıfa girmiş de olabilirdi. Tabi hocadan sonra sınıfa girersem eğer kesinlikle yoklama defterine yok yazılırdım.Okulumun çoğu öğretmenleri vicdansız ve acımasızdı. Hiç bir şekilde öğrencilere tolerans göstermezler, en ufak bir hatayı akbaba misali gözlemlerdi. Bazen düşünüyorum da bunlar hiç öğrenci olmamışlar mı? Bize bu denli düşmanca davranıyorlardı? 12 yıllık öğrencilik hayatımda öğrenci odaklı düşünen bir öğretmenle karşılaşmadım.

Diyorlar ya "Bizde bu sıralardan geçtik" diye. Gülesim geliyordu yüzlerine karşı.

Madem bizim oturduğumuz sıralardan geçtiler. Halimizden de anlamaları gerekmez miydi?

Sanırım bu sorunun cevabını asla öğretmen olamadan bilmeyecek, öğrenemeyecektim.

Eğer bir ders yok yazılırsam yarım günüm giderdi. Sonra ise devamsızlık devreye girerdi.Bu durum benim ve hiçbir öğrencinin asla istemeyeceği bir şeydi. Zaten devamsızlığım şimdiden sınırlara doğru gidiyordu. Bir de son sınıf olarak devamsızlığımı korumam gerekiyordu ama sağ olsun idare bu konuda hiç yardımcı olmuyordu. Bugün yeterince ruhen yorulmuş ve üzülmüştüm. Dahasına da gerek yoktu. Derin nefes alıp, tuvaletten çıktım.

Aynanın karşısına geçip suratıma baktığımda gözlerim boş bakıyor ve altları ise hafif kızarıktı ama hemen geçerdi.

Her zaman böyle oluyordu.

Ben yine de işimi garantiye alarak, elimi yüzümü soğuk suyla yıkadım. Bir peçete ile de yüzümü güzelce sildikten sonra biraz olsun ferahlamış ve kendime gelebilmiştim. Nemlenen peçeteyi ise iyice buruşturarak çöpe attıktan sonra kızlar tuvaletinden çıktım.