Benim Anasonum Sensin

1

Soğuk bir kış günüydü.Dışarısı karanlık ve soğuktu.Elimde sıcak kahvem ile birlikte delice yağan yagmuru izlerken bi anda bütün hayatım film şeridi gibi gôzlerimin önünden geçti ve tüm yaşadığım kötü olayları anımsadım.

Ailemi daha 8 yaşındayken bir trafik kazasında kaybettim.Kazada sadece abim doruk ve ben sağ çıkabildik.Bize sahip çıkan ise anneannem oldu.Elinden geldiğince bizi bu yaşa getirip ne annemin ne de babamın yokluğunu arattı.Ama bize sahip çıkıp sarıp sarmalayan anneannemi de geçen yıl kaybettik.Tabiki ki de onun gidişi hem beni hem abi mi yıktı ve o günden sonra sadece doruk ve ben kaldım.

Arkadaş meselesine gelirsek çevremdeki insanlara pek güvenmiyorum.Ama kôtü günlerimde yanımda olan ve beni hiç yanlız bırakmayan ,her zaman destek olan haksız olduğumda yine de beni kollayan aynı zamanda çocukluk arkadaşlarım olan Sayha ve Burak en kafa en maytap geçebilecek iki insana sahibim.Onlar benim can ciğer kuzu sarmalarımdır😂😄

Ben pencereden bunları düşünürken Doruğ'un arkamdan;

-"Duru!Duruuuu!" diye seslendiğini işitmemle daldığım pencereden bi an gözümü ayırıp şaşkınca

-"Ha" dedim

- "Kızım nereye dalmışsın öyle yarım saattir sana sesleniyorum." dedi.

Doruğ'a bunları düşündüğümü söylesem o da benim gibi üzülür,canı sıkılırdı.Bunu bildiğim için;

-"Yağmuru izlerken dalmışım bi an" diyerek geçiştirdim.

-"Neyse.Yarın yeni okulun ilk günü nasıl hissediyorsun bakalım?"

-"Boktan😒" dedim imalı bir şekilde "Neyse ben yatağa gider malum yarın okulun ilk günü geç kalıp rezil olmak istemem iyi geceler"diyerek odama çıkmaya başladım.

-Arkamdan " iyi geceler" dediğini umursamadan odama geçtim.