Happy's POV
"W-WHO ARE YOU?" tanung ko dun sa lalaki na nasa kabilang balcony lang. Malamang sa malamang na naka check-in sila sa katabing suite namin.
Lumakad siya papunta sa dulo, papalapit sakin. Siguro sampung hakbang nalang pagitan namin. Kung si spiderman lang siguro to, tumalon na siya papunta sa balcony namin. Buti nalang hindi siya si spiderman hehehe!
"Hi! ^_^/" asus! pacute pa tong isang to. pero cute naman talaga siya hehehe.
Nagdalawang isip ako kung papansinin ko siya, pero tumalikod nalang ulit ako at akmang papasok ng sumigaw ulit siya.
"HEY! WAIT!" aray ha! Sakit sa tenga.
"BAKIT BA!? I m-mean, why? What do you want?" aish! Nose bleed ako dito niyan e.
"N-nag tatagalog ka?" tanung niya.
"OO, PAKE MO BA!?" sagot ko. Kainis! Nawala manners ko bigla. Natakot kasi ako kanina e.
Pero wait? Teka lang? Nagtagalog siya...
"PINOY KA!?" sabay naming tanong, kaya natawa kami parehas.
"Ah, oo hahaha!" siya unang nakabawi sa pagtawa.
"Ako din e hehe." sa wakas! Nakakita din ako ng pinoy dito. Bukod kasi kay mom and dad wala pa akong nakikitang pinoy dito, kaya nga ayaw kong lumabas e. Pati nga yung mag nag ru-room service english speaking, kalerki hahaha!
"Anong pangalan mo?" tanung niya ng may malaking ngiti sa mukha niya.
"Happy, ikaw?" nagsmile din ako.
"Win ang pangalan ko. Bagay sayo pangalan mo! ^__^V" nagpacute nanaman ito.
Para kaming preso na nag-uusap dahil sa malaking space sa pagitan namin. Para kaming Steffi Cheon at Matteo Do hehehe.
"Ay! Akala ko pa naman si Weyne na."
"Leche babes! Sabi ko patapusin mo muna ako. Si Weyne yun, chill ka lang kase e!" kung pinatapos mo muna kase ako bago ka magsalita. Tss!
"O chill ka lang din hahaha! Sige na tuloy na!"
Nagkwentuhan lang kami ng nagkwentuhan dun. Ang sarap niyang kasama, ang sarap niyang kausap. May sense of humor siya at talagang napapatawa niya ako.
Pagkatapos ng araw na yun, na ulit pa ng na ulit yung pagkwentuhan namin dun. Hindi na ako naiinip dahil sakanya.
Marami akong nalaman tungkol sakanya. Naka check in daw sila sa hotel na yun dahil hindi pa tapos yung bahay na pinapagawa nila. Almost one month na daw silang naka check in dun at kagaya ko nahihirapan din siya dahil wala siyang masyadong makausap at makasama.
Hanggang sa dumating yung araw na kaylangan niya ng magpaalam,
"Wag kang umiyak, sigurado ako magkikita pa rin naman tayo e." pinapatahan niya ako, aalis na daw kasi sila dun dahil ok na yung bahay nila.
"S-sigurado ka? Magkikita pa t-tayo?" tuloy parin sa pag tulo ang luha ko. Sa loob ng 2 weeks naming magkakilala napalapit na ako sakanya. Para kaming best buddy in balcony haha. Nakuha ko pa talagang magbiro.
"Oo, sigurado yan. Magkikita pa tayo. Kaya tumigil kana please?" nagpacute pa haha. Kung kaya lang siguro, yinakap ko na siya.
