Setting Him Free

Chapter 1 ♥

Xian's POV

It's Saturday, and as always there is nothing to do here in the office. I just surf and surf and surf in the internet. "Arrrggg... so boring."

1 txt message received. From Besh Austin:

BA: Besh? San ka?
M: Office. Why?
BA: Besh, nakita ko cla. Ang sakit parin besh. 😢
M: Haayyy.. I know that feeling. Ang shakit talaga umasa besh. Hahahaha
BA: Kita namn tayo oh? Cause I know ikaw lang makapagpapasaya sakin.
M: Maybe later. Dba may review kapa?

"At ayaw pa kitang makita. Hindi ko na kasi naco-consume yung sakit na dulot mo noong nakaraan" nasabi ko nalang.

Kasi noong nakaraan, habang nag didinner kami panay ang compare nya sa lahat ng ginagawa ko sa mga ginagawa ni Trisha. Kaya subrang nasaktan talaga ako. Tagos hanggang buto. Kaya ayaw ko pa syang makita dahil baka sumabog na talaga ako at baka ano pa ang masabi ko. Pero bat ganon? Bat hindi ko sya ma tiis. Nakakairita naman oh. Mag move kana kasi Xian. Sabi ng isip ko pero ayaw naman ng puso ko. Haaayyy ang hirap magka one sided love.

Arggg... I really hate this feeling. Loving him is like a f**king poison that slowly killing me.

I love Austin for so long now but saddenly he love my childhood bestfriend Trisha. Mahal nya parin ito kahit na alam nyang may boyfriend na ngayon si Trisha. He loves her more than anything. Simula pa noong highschool pa kami ni Trisha gusto na talaga ito ni Austin at nakita ko talaga yon with my own two eyes. Hanggang ngayon nga eh, nagpapakabaliw parin sya sa bestfriend kong may iba nang gusto.

BA: Yeah. Pero early lang kami matatapos ngayon wala kasi ang prof namin sa Taxation. Sundoin kita huh? Dyan sa work mo by 4 pm nanjan na ako.
M: Sa susunod nlng besh. Medjo bc pa ako eh atsaka malapit na yong board exam nyo dba? Magiging Lawyer kana! Magreview ka nalng.
BA: Aanhin ko nmn ang title nayan kung sya nga di ko makuha-kuha.

Here we go again "hugot is life talaga". His been like this, may nasasabi talaga na pwedeng e relate sa situation nilang dalawa no Trisha. "Nandito naman ako ah? Bat ayaw mo akong pansinin tulad ng pagpansin mo sa bestfriend ko?" Haayyy... napabuntong hininga nalang ako.

"Oy! Ang lalim non ah? Anong ganap dyan Xian? Si A nanaman yan no?" si Maria ka workmate ko, at ewan ko ba kong bakit Maria ang pangalan nyan eh ang layu naman nag pangalan sa ugali nito. Pero wag ka, I like Maria prangka kasi ito at sinasabi talaga kung anong nasa-isip nito.

"Di no, may iniisip lang."

"Ako ba niloloko mo? Hoy babae, kilala na kita hanggang sa kaduludulohan ng buhok mo. I know that you are sad everytime you think about that f**cking love of your life na ikaw lang ang may gusto" nang-uuyam na saad nito na pinandilatan ko naman ng mata "aw! Sorry for that Xian. Nakakainis lang kasing isipin na nagpapakatanga ang isang napakatalinong taong kilala ko sa isang lalaking KAYBIGAN lang ang tingin sa kanya." dagdag pa nito emphasizing the word kaybigan.

"Oo na po Maam Maria. Nahiya naman ako sa words of wisdom mo." sarcasm kong sabi sa kanya. Kung minsan talga wala talaga akong masabi sa mga pinagsasabi nito kasi pawang mga totoo naman.

Pinandilatan nalang ako nito at nagsimula naman itong maglakad pabalik sa table nito "chao my friend! Goodluck nalang dyan sa pagpapakamartyr mo," sabi nito sabay kumpas ng kamay "basta wag kalang iiyak sa harapan ko kapag nasaktan ka-"

"-oo na dahil sasabunotan mo talaga ako kapag nagkataon." putol ko sa sasabihin nito.

"Buti naman at alam mo." saad nito sabay flip ng buhok at upo sa chair nito. Nakakairita talaga yun kung minsan.