Şubat

-10 Şubat 2010-

"O günden sonra hiç bişey eskisi gibi olmadı.." Nasılda klasik ve banel ama bi okadarda bu yaşadıklarımı anlatan cümleydi o..

Uyandığımda sıradan bir gündü Sibel tam yanımda uyuyordu.. Benden 3 yaş küçük en iyi anlastığım kuzenimdi herşeyimi bilirdi herşeyini bilirdim..

Hiçbişey yapmama isteğimin aksine bugün gitmem gereken bir doğum günü vardı önemli biri değildi pek samimiyetimin olmadığı sınıf arkadaşımdı sadece ama verilmiş bir söz vardı ve en azından Sibelin eğlenmesi için gidebilirdik ..

Normal bi şekilde hazırlanmıştım dediğim gibi önemli bir gün değildi yada öyle sanıyordum .. Keşke demek istesemde önceden bilemiyoruz işte bilsem herşey bugünki gibi olurmuydu buna izin verirmiydim yani şimdi pişmanmıydım? Hazırlanıp çıktıktan sonra Hasanıda almıştık .. Hasan ise hem okulda hemde dışarıda en iyi arkadaşımdı biz arkadaş olamıcak kadar yakındık, onunlada ilginç tanısmıstık aslında ama geçelim..

Sibel ben ve hasan hediye almak için bi bijuteriye girdik çok fazla uğraşmayıp bir kolye almıştım..(bir günde hiç 10 kolyeniz oldumu o gün herkes kolye almış.. Kimse için önemli değildi sanırım.. ) Hediyelerimizi paketletip çıkmıştık, zaten geç bile kalmıştık ama neyseki burası öyle büyük bir şehir değildi heryer yakındı hızlı adımlarla cafeye varmıştık, çoktan herkes gelmişti bile tek tek selamlaştıktan sonra oturup muhabete karıştık, gerçekten hiç keyif almıyordum hasan sibel ve gizem konusuyordu onları dinleyip arada birşeyler söyleyip susuyordum..

Bi an birinin baktığını hissedip kafamı o yönde çevirip baktım karşıdan bi çift göz gerçekten bana bakıyordu, gözlerimiz bir kaç saniyeliğini sadece birbirimize bakarken sanki yakalandığını anlamamış gibi diğer tarafa döndü o gözler, gerçekten çok yakışıklıydı üzerinde kot gömlek ve kırmızı bir pantolonu vardı.. (Küçükken annemle pazara giderdik patates seçerken hep başka seylerle ugrasırdım kafamı kaldırdığımda annemi yanımda göremezdim içime büyük bi korku çöker ve ağlardım oysaki annem arkada domates seçiyo olurdu onu görünce sarılır ve elini bırakmazdım..) yıllar sonra ilk defa o duyguyu yaşıyordum her zaman ilk anda oluyordu bana ne olursa aşkta acıda sevinçte , zaten bi an ağlarken 2 dk sonra gülerdim o zamana kadar ..

Hediyeler verilip pasta yendikten sonra yavaş yavaş gidelim dedim hasana, oda gizemden kaçıyordu arkadaşlardı ama gizemin ilgisi fazlaydı ona karşı gizem birşeylerle oyalanırken hızlıca çıkıyorduk ki son dakika sibelin ponponlu botlarının ipleri dolanınca yakalandık..

Yürüyorduk ama ara ara aklıma bugün olanlar geliyordu ve sebepsizce gülüyordum farkedip normale dönüyordum, ne olmuştu peki ya bundan sonra ne olucaktı?

***Yazılan yazılıcak olan herşeyi yaşamış bulunmaktayım.. Ve hala devam ediyor..