Ik huil zonder te weten warom? Ik wou toch naar pap en mam... Dan moet ik toch dood? Ik zie ineens een jongen voor me staan, hij is ongeveer net zo oud als ik. "Wat doe je hier, je bent hier niet veilig hoor." vraagt hij me "Eeh ik ben wegelopen, mijn ouders zijn vermoord en ze zoeken mij" antwoord ik weer terug. De jongen gebaart me mee te lopen "Ik ben Ferdinand, maar noem me maar Fred, dat klinkt zo grappig" zegt hij tegen me, ik aarzel maar zeg dan "Ik heet Merel" voorderest zijn we allebei stil. We komen aan bij een klein hutje "Hier woon ik, maar je mag wel bij me komen slapen hoor, als je weer weg moet kun je gaan." Zegt hij, ik knik "Bedankt". Hij pakt een bekertje en vult die met water. Als ik het water op drink verteld Fred dat hij het water altijd uit een meertje haalt met een soort kan. "Ga maar slapen, je zult wel moe zijn" Zegt hij uiteindelijk. Hij heeft gelijk, ik val direct in een diepe slaap. Als ik weer wakker wordt zit Fred al aan zijn zelfgemaakte tafel "Waarom ben jij hier eigelijk?" Vraag ik, hij kijkt me verdrietig aan " Ik had geen bruin haar, maar blond. Dat mocht niet, ik heb nooit met iemand mogen spelen. Ben altijd in een kamertje opgesloten tot mijn achtste. Toen moest ik weg. Ik ging naar dit bos. Hier is iedereen die dit meegemaakt heeft, er is hier weinig eten. Eigelijk te weinig elke winter gaat sowieso een kwart van de mensheid hier dood. Veel mensen maken elkaar hier dood, dan hebben ze zelf eten. Daarom is het niet veilig hier, iedereen is de vijand." verteld hij, ik knik. als hij zegt dat iedereen de vijand is, wat doe ik hier dan, is Fred dan ook de vijand? Schiet er door mijn hoofd.
--Wordt vervolgt--
JE LEEST
A Way (nl)
RandomMerel haar ouders zijn vermoord, nu wordt zij op een onverklaar bare reden achter na gezeten door mensen, zij moet ook dood. Ze loopt weg van huis zodat ze niet gevonden wordt en beland zo in een groot bos, wie is de vijand nou en wie je vriend?
