Everything has Changed (completed) James Villareal

Chapter 17

Chapter 17

Audrey dapat si Ethan lang ang nasa isip mo....

Ethan Ethan Ethan Ethan.........

nakakainis bakit laging nag iinsert ang mukha ni James.....

si Ethan lang sabi ehhhhh ... nag mumukha na akong baliw... i get up and walk back and fort...

laking gulat ko ng biglang bumukas ang pinto...

"ay ETHAN!!!!!!!!'' napahawak ako sa dib dib ko ....

"ay James ikaw pala yan.. bakit" deretsong tanong ko sa kanya..

"im just going to check you out, do you need some medicine?"

"a---ahhh no no no im okay, napagod lang siguro ako sa kakaikot ko kanina"

"am i interupting some call, i heard you call Ethan's name"

"ahh nope,... [nag isip ako ng dahilan] ahhh namimiss ko lang si Ethan,
cge, balik kana sa bisita mo.. okay lang ako.."

tiningnan nya ako ng seryoso... i cant look at him in the eye so i looked away...

"umiwi na ang mga bisita ko, nakakain ka na ba?"

"yeahh pinakain ako ni aling bebeng..."

"sorry, kung di kita nasabayan,.. im a little bit busy kanina"

"oo nga busy ka nga kanina" sarcastic kong sagot....

"pasensya kana talaga" pag hingi nya ng paumanhin..

i tried to act normal dapat hindi nya mahalata na lage ko syang iniisip..

"ano ka ba okay lang no worries..." tas ngumiti ako sa kanya.. i hope di nya mapansin na tense ako....

"okay sabayan mo nalang akong kumain, di ako masyadong nakakain kanina..."

malamang busy ka kasi masyado sa Tanyang yun..

nu bayan pati si TAnya pinag iisipan ko na ng masama...

"ahh okay.." tas nauna na akong bumaba..

"ahh Drey" tawag sakin ni James

"yes???"

"this way"

sumunod nalang ako. Gusto ko nang lamunin ako ng sahig... kakahiya ...

kami lang dalawa sa mesa nandito kami ngayon sa second floor na balkonahe nila,... dito pala sya nagpahanda...

ayaw ko na sanang kumain pero nilalagyan ni James ang plato ko.. tas masarap kasi seafood din kaya okay lang... inasikaso ko rin ang pagkain nya at binalatan ko rin sya ng hipon. Nakita kong sumilay ang ngiti nya konti.

tahimik lang ako habang kumakain.. tahimik lang din si James... may awkwardness na talaga samin ni James.. may naisip akong paraan para mawala ito at yung kahihiyan ko mabaon sa limot..but i hope he'll bought it...

"ahhmmm James,''
"yes?!"

cross fingers to this...

"pasensya kana pla kagabi, [biglang sumeryoso mukha nya kinakabahan
tuloy ako] i've heared na binuhat mo na daw ako pauwi.. i really dont remember, maybe i was too drunk, all i remember was when
we rode the kart and going to somewhere...sorry dahil kailangan mo pa talaga akong buhatin pauwi, balita ko malayo daw yun" i almost kissed him... no no , im expecting that he'll kiss me dammit!