My Collateral Wife (COMPLETED)

Two

II

ACCEPTANCE

Nagising ako sa mga ingay na nagmumula sa sala. Kanina pa ako gising pero ngayon lang ako nagkalakas ng loob na tumayo at silipin sila. Simula kagabi hindi pa ako ulit lumalabas ng kwarto. Hindi ko alam kung kumusta na sila mommy wala akong balita kung maayis ba sila. I tried to call my moms phone but its unattended now same as to my dad's phone.

Bigla nalang tumulo ang mga luha ko habang nakaupo sa gilid ng kama at hawak ang phone ko. Ngayon palang sakin nagsisink in lahat ng nangyari kahapon. Parang isang masamang panaginip no its not a dream its actually a nightmare. Being left by the people you love, being alone and no ones their for you is really a nightmare.

"Mommy...m-mommy. Daddy..-daddy bakit kayo ganyan? Ginawa ko naman lahat para maging mabait na anak pero bat ganon? Bat parang walang epekto iniwan nyo padin ako?"-usal ko habang hilam ng luha ang mga pisngi.

Parang naninikip ang dibdib ko at hindi makahinga sa pagiyak na ginagawa ko. Isa lang naman ang gusto ko ang pamilya ko habang buhay sa tabi ko. Pero bakit parang ang hirap ibigay kinuha nya pa ng tuluyan.

"Iha..Shhh tama na. Andito lang kami hindi matutuwa ang mommy mo pag ganyan ka. Ikaw nalang ang ala-alang meron sila so please iha lakasan mo ang loob mo."-pakiusap ni Tita Tanya habang yakap ako. Ang mga mabagal na paghaplos nya sa likod ko ang lalong nagpalakas ng hagulhol ko.

"Tita bat ang unfair nila sakin? Diba nila alam kailangan ko pa sila. Hindi pa ako handang maiwang magisa sana naisip nila yun diba. I never wanted to be rich i just wanted a complete and a happy family."

"Hindi nila ginustong mangyari yun kung meron mang may hawak ng buhay nating lahat ay ang diyos yun. Be thankfull dahil binigyan ka pa ng sapat na oras at panahon na makasama sila. Di man ganoon katagal pero sapat na para maranasan mong lumaking kasama sila. Hindi gaya ng ibang bata dyan na simula sanggol ay wala ng kagigisnang magulang."-paliwanag ni Tita Tanya habang yakap ako.

"Nandito lang kami tandaan mo yan. Marami pang nagmamahal at nagmamalasakit sayo buksan mo ang puso mo. Hindi lahat ng pangyayari ay katapusan minsan ito pa ang nagiging daan para sa bagong pahina. Bumaba kana pag ayos kana huh!"-dagdag nya habang pinupunasan ang mga luha ko.

Tanging ngiti at pagtango lang ang isinagot ko sa kanya. Bumalik ako sa paghiga ng tumayo sya narinig ko nalang ang pagbukas at sara ng pinto hudyat na lumabas na nga sya.

Siguro nga may mga bagay sa buhay nating hindi natin hawak kahit gaano mo pang iplano ang lahat meron paring maiiba. Ilang minuto pa akong nakatitig sa kisame ng hindi alam kung ano ang iniisip. Hanggan sa mapagpasyahan ko ng bumangon nalang at ayusin ang sarili ko para makita ang mga taong nasa labas ng pinto at nagaantay sa akin.

"Luto naba yung mga pagkain? Kailangan na nating madala yan sa chapel baka nagaantay na sila dun."-naririnig kung sigaw ni Tito Winston ang kapatid ni Papa.

Napangiti tuloy ako ng nasa bungad na ako ng hagdan. Busy silang lahat sa kanya-kanyang gawain parang walang nangyaring masamang balita. Nagtutulong-tulong silang lahat para kila Mama at Papa samantalang ako todo luksa akala mo ako lang ang nawalan ng minamahal.

"Hey... Tita Ganda is here.."-dinig kung tawag mula sa likod ko. Nalingunan ko doon si Kuya Mart kasama ang anak nitong cute na cute sa suot nitong bee overall.

"Owww.. The little bee is here. I miss you baby Zet.."-nakangiti kung lapit sa kanila at sinalubong ng mainit na yakap ang batang mukhang tuwang tuwa ring makita ako. This are my family indeed i may lost my parents but i don't lost them my family.