Part3

105 2 0
                                    

Πάντα σε όλα μου τα σχολικά χρόνια καθόμουν στο τελευταία θρανίο,για την ακρίβεια από το γυμνασιο,είχα φίλες και φίλους και η κολλ μ και ο κολλ με έφταναν δεν ήθελα κάτι άλλο παρά μόνο να κάνω πραγματικότητα το όνειρο μου απλά αυτό , ποτέ στην ζωή μου δεν ήθελα πολλά με έφταναν και αυτά που είχα.

Είχα ακουμπήσει το κεφάλι μου στο θρανίο νύσταζα ,χωρίς να το καταλάβω με πείρε ο ύπνος .  «Άσε με σε λέω , είμαι μικρή μη με το κανείς αυτό»ξύπνησα απότομα και είδα κάτι που δεν περίμενα να αντικρίσω, αυτό το βλέμμα, αυτή η μορφή που με έκανε να την σκέφτομαι.
-Γεια σου δεν περίμενα να σε βρω εδώ
-Μελ: σπουδάζω εδώ ...
-Ναι κάτι κατάλαβα , είμαι η νεφέλη χάρηκα
Με χαμογέλασε και ένιωσα κάτι να ξυπνάει μέσα μου , έτσι δεν έχω νιώσει σε Καμοια μ σχέση πως το κάνει αυτό ; Γιατί να με τραβάει τόσο πολύ ;
-Νεφ:ειιιι τι έπαθες ; Γιατί με κοιτάς έτσι ; Έχω κάτι ;
-Ε; Όχι όχι τίποτα .Ειμαι η μελινα χάρηκα
Τα βλέμματα μας κλείστηκαν είχαμε κολλήσει η μια στης άλλης τα μάτια ...

Μικρουλικοοοο παρτ δεν πειράζει όμως γιατί τα καλύτερα έρχονται ;)
Άραγε τ θα γίνει ανάμεσα στα δυο κορίτσια ;

«Με ένα σου βλέμμα»Where stories live. Discover now