«Με ένα σου βλέμμα»

Παρελθον....

Σαν εχθές θυμάμαι εκείνο το απόγευμα.
Καθόμασταν με την αδερφή μου στο δωμάτιο και παίζαμε ήμουν ακόμα μικρή και η αδερφή μ ακόμα μικρότερη ,ο αδερφουλης είχε προπόνηση .Εκει που παίζαμε ακούσαμε ξαφνικά φωνές,αγκάλιασα την μικρή μ αδερφή και την είπα πως θα πάνε όλα καλά ...η φωνές όλο και δυνάμωναν και εγώ όλο και πιο σφιχτά κρατούσα την αδερφούλα μ ώσπου δεν άντεξε και βγήκε έξω στο σαλονι με το που μας είδε η μαμά είπε να μαζέψουμε τα ρούχα μας να φύγουμε και αυτό κάναμε με λύπη κοιτούσα τον μπαμπά , ο μπαμπάς είχε κάτσει και απλά κάπνιζε ....έβλεπα την κουράσει τους είχαν κουραστεί ... μέχρι που έφτασε η στιγμή να αποχαιρετήσω τον μπαμπά.
Μην στεναχωριέστε πριγκίπισσες θα με βλέπετε και θα σας βλέπω . Αυτή η κουβέντα του έμεινε μεσα σου .Εξω έβρεχε εγώ είχα πιάσει χεράκι την μικρή μ αδερφή. Μέχρι που ήρθε ένα κύριος να μας πάρει,τον ήξερα ήταν άντρας της κολλητής της μαμάς μου . Η μέρες περνούσαν και εγώ δεν έβλεπα της φίλες μου δεν έβλεπα τον μπαμπά μου τον αδερφο μου δεν πηγενα σχολείο. Η ζωή μ περνούσε , Βιασμοί ,ξύλο , φασαρίες ,προσπάθειες για τέλος ζωής , θυμάμαι χαρακονομουν γιατί πίστευα πως με της χαρακιές θα έκλεινα της πληγές μέσα μου .Η ζωή μου ένα σκοτάδι μέχρι πιυ γνώρισα τον Αλέξη νόμιζα ότι ήταν το φως μου αλλά έκανα λάθος το φως μου το είδα στα μάτια της στο βλέμμα ΤΗΣ !