hope you guys won't be bored on this chap...... dont forget to vote and comment........
thank you...............
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Sa pagka alaala sa papa niya ay binalikan niya ang lahat ng nakaraan.
Hatid sundo siya ng papa niya sa school, ayaw ni Devon na ihatid pa siya nito dahil nung mga nakaraang araw ang mukang lagi itong nanghihina at maputla rin ang balat nito.
Madima din kasing tumutukso sa kanya na Papa’s girl siya pero wala lang yon sa kanya. Besides hindi niya tinitake na negative yon kasi proud na proud siya dahil love na love siya ng papa niya.
Parang may sakit po kayo? she ask her papa.
Hindi ito nag salita but she can see that her papa’s hiding something to her.
She asks again… may sakit po ba kayo?
Umiling ito and gave her a peak on her forehead, when she looks at her papa she saw her papa was teary eyed.
Bakit po? She asks worried
Nothing, I just remembered your Mama.
Nalungkot siya, she just saw her mama only on pictures, coz her mama died after giving birth to her.
Wala talaga kayong sakit papa? She ask again
Umiling ito, but she felt that something’s really bother her papa, his lying to her
“Devon, anak do you still remember James?” her papa asks after he passed out. Bigla na lang itong hinimatay while their eating.
She still remember James, imposibleng makalimutan niya ang muka nito na puno ng awtoridad. 10 years old siya when her papa and she went to Bacolod dahil fiesta doon, binata na noon si James and mukang strict kaya ilag siya dito. Everytime she saw James napapahawak siya sa braso ng kanyang papa.
“Napakasipag ni James, anak.” Sabi ng papa niya ng tumango siya ng maalala niya ito
Napakaresposableng tao, swerte ang mapapangasawa niya.
Lumakas ang kabog ng dibdib niya, may pakiramdam siyang hindi niya magugustuhan sa kahahantungan ng pag uusap nilang mag-ama.
“Nanghihina na ako anak, I can’t hide the truth that I’m sick and I only have few days to live. Bago ako mawala gusto kong makatiyak sa magiging future mo.”
She was teary eyed, hindi pa man ito nawawala ay ramdam na niya ang matinding lungkot. She seems out of nowhere.
“Anak, mahal na mahal kita at wala akong ibang hinangad kundi ang ikabubuti mo. Ipapakasal kita kay James to secure your future.”
She didn’t utter any words, she just staring at her papa, she doesn’t know what would she feel.
I already told James at naipagbilin na kitasa kanya. Nakahanda siyang pakasalan ka, anak.
Papa, bata pa ako, Devon said
18 ka na anak, pwede ka nang mag-asawa.
Tumuntong siya ng ganong eded na wala masyadong alam sa mundo. Hindi naman siya pinagbabawalan na makiapg boyfriend pero hindi pa rin siya ng papaligaw. Wala din siyang hilig maki pag party party like what other teenagers do. Ang alam lang niyang gawin ay mag aral. Eskwela and bahay lang siya, nakakarating lang siya ng ibang lugar pag kasama niya ang kanyang papa. Kapag may mga functional events silang pinupuntahan lagi lang siyang nasa isang sulok nagbabasa ng libro. Lagi siyang may daladalang babasahin san man siya magpunta dahil mainipin siyang tao.
Pero papa natatakot ako…
He grabs her hands, mabait si James, anak kaya wala kang dapat na ikatakot. Malaki ang agwat ng eded niya sayo kaya nakakatiyak akong aalagaan kaniya. 25 na siya ngayon.
Natatakot pa rin siya pero hindi na siya tumutol, ang sumuway sa papa niya ang last na pwede niyang gawin, never niyang bibigyan ng sakit ng ulo ang papa niya. Lagi niya itong sinusunod.
“Yaya Iseng, sa tingin niyo po ba mabait talaga si James?” inosenteng tanong ni Devon sa kanilang kasambahay. Matagal na itong nagsisilbi sa kanila at kahit pano ay tinuring na niya itong parang ina.
Sa tingin ko ay mapapabuti ka sa kanya, sagot nito.
Kanina lang ay nasa bahay nila si James kasama ang mga magulang nito, pinag uusapan na ang takdang araw ng kanilang kasal. Sa katapusan na iyon ng buwan, madalian…
Pero parang hindi kami bagay, yaya malungkot ang mukang sabi nito. Ang tingin niya sa sarili ay bata pa rin dahil hindi naman siya malaking bulas. 5 feet lang siya at payat pa, laging naka ponytail ang buhok niya na nahahati sa dalawa.
Bagay kayo iha, yaya iseng. Maganda ka at gwapo si James, pareho din kayong mabuting anak.
Wala na siyang sinabi, sumilip na lang sa bintana at malungkot na nangalumbaba. She felt she won’t be finishing her studies even though her papa told her that she will still pursue her studies even if she’d married to James.
Sinabi ng pari na pwede na siyang halikan ni James dahil mag-asawa na sila, but he didn’t do anything but just stare’s her face.
“James,” tawag niya sa pangalan nito, she was nervous kanina pa. She doesn’t know what to do she wanted to hold his arms pero nag aalangan siya.
“Relax ka lang,” sambit nito at hinawakan ng mahigpit ang kanyang kamay na para siyang bata. She felt uneasiness dahil parang mali ang paraan ng pag hawak nito sa kanya but she just kept quite. Palabas na sila ng simbahan when she felt differently, she was crying with no reasons.
“Why are you crying?” tila galit ang boses nito.
Nasa bahay lang ang papa niya dahil hindi na nito kayang lumabas ng bahay. Hindi ito ang nag hated sa kanya sa altar yon siguro ang iniiyakan niya but she didn’t bother to tell him. She was still quietly crying.
James took a deep breath and they went towards the bridal car, nakarating sila ng bahay ng hindi nag uusap. Sa bahay lang nila Devon ang reception kaya medyo magulo sa dami ng bisita.
“Excuse me for a while, Devon,” paalam ni James nang sumapit ang gabi. Umuwi na ang ibang mga bisita pero may mga ilan pa ring dahil nag iinuman. Ganon sila sa probinsya, normal lang na umabot ng gabi ang kainan kahit umaga pa yon nag simula.
Para siyang batang naghahanap ng kausap nang ma pag isa. She was still nervous, mamaya may katabi na siya sa pag tulog.She don’t know what to do.
She was thinking what would happen later when she heard her yaya Iseng shouts. Alam niyang it came from her papa’s room, she moves quickly, she almost fell to the stairs, when she finally reached the room she saw her papa….
Her papa was already dead, she cried...
