my dear Carlijn ~1

78 5 0
                                    

  my dear carlijn

slaperig kijk ik mijn grote kamer rond, ik zoek mijn mobiel, die hier ergens moet liggen. terwijl ik zoek denk ik steeds terug aan gisternacht. terwijl ik tussen een paar boeken naar mijn mobiel zoek, probeer ik voorbij flitsende beelden van carlijn die op de grond ligt te negeren. ik hoor haar laatste woorden nog steeds: "ga ik red me wel. nee dus, ze redde het niet. ik had moeten blijven, haar helpen toen ze dacht dat ze het zelf wel kon...

rillingen lopen lopen door mijn licham. kom op tess, niet mer eraan denken, dat komt vamiddag op het politie bureau wel. en waar ligt nou die kut telefoon ?! ah! daar, tussen mijn kussen en de bedrand in. hij ligt op door een bericht, jammer genoeg staat er dat ik eerder naar het politie bureau moet... over 10 minuten al? snel kleed ik me om, en zonder er overna gedacht te hebben dat ik mijn haar niet heb doorgeborsteld, spring ik op mn scooter. mijn zwarte leren jack zwaait om me heen als ik over de weg slinger. in de verte zie ik het bureau al, wit en statig. echt zo een gebouw waar je over de dood van je vriendin moet praten. plotseling krijg ik al die flitsende gedachtens weer trrug. Carlijn met handen op haar bloedende wond, en een man die wegrende. op een of andere manier kwam hij me heel bekend voor...

"hallo, tessa, kom maar mee", zei menno, de agent. hij bood me water aan maar dat wees ik af. in zo een grauw gebouw zou het water vast verschrikkelijk smaken. en door water wordt je deprisief. geef mij maar alcohol. "kunt u de dader omschrijven?" vraagt menno. "ja, uhhm" maar op dat moment bedenk ik me dat als ze hem vinden, hij er met een gevangenisstraf vanaf komt, en dat gun ik hem niet...

                                              wat er die avond gebeurde: 

mijn haar wapperend in krullen naar achter, terwijl mijn git-zwarte oogmake-up zijn werk doet. mijn hand zit in die van carlijn. samen zoeken we een leuk cafe uit. in cafe de polder was een festival, en daar zijn we dan ook heen gegaan. bij het eerste drankje keek ik net iets te lang in een jongens blauw-groene  ogen. ik lachte verlegen naar de barman. met een donkerblauwshirt aan. carlijn zag het en liep weg, zo als ze altijd doe als ik aandacht kreeg van een jongen, ze gunde me een moment allleen met hem. even dacht ik dat carlijn dat dus voor mij deed, maar toen ik omkeek stond ze te dansen met een jongen.ik lach en loop naar de barman toe. maar dit keer draait hij zijn rug naar mij toe. zou hij nu een afkeer van me hebben ? gelukkig kan ik opgelucht zijn als ik zie dat hij een drankje voor mij heeft gemaakt. bacardio cola, ik neem een paar grote slokken en knipper met mijn licht-grijze ogen. op dat moment voel ik een zachte tik tegen mijn hoofd. een jongen met een dienblad knalt tegen me aan en omdat alles in of om mijn drankje heen kwam, kreeg ik een nieuwe, maar naar een paar slokken van mij nieuwe drankje voel ik me licht misselijk worden. pas later viel me de witte poeder in het drankje op. de zwarte gordijntjes sluiten en ik knal neer. als ik wakker word is het gaos. iedereen ligt op de grond en 2 mensen staan overeind. ik zie dat het carlijn is en nog iemand met een pistool gericht op carlijn. "Carlijn!, schreeuw ik. alle nog bij bewust zijnde ogen zijn op mij gericht. maar mijn ogen richten zich op carlijn. de man met het pistool heeft rossig haar, groene ogen en een paar stoppels. het pistool word op mij gericht. zonder over de gevolgen na te denken, ren ik naar carlijn toe. een schot gaat door carlijns buik en ze knalt neer op de grond. bloed ligt overal en ik probeer het bloeden te stoppen. ik leg Carlijn handen op haar wond en druk ze stevig tegen de wond aan. "de laatste die hier weg is, krijgt hetzelfde gevolg als zij hier. ik blijf bij carlijn maar als gevolg dat ik de volgende ben.  

 Carlijn drukt krapachtig haar handen tegen de wond. ik kniel naast haar neer. "pliees Car blijf bij me, Carlijn !". "tess, ga weg, ik red me wel". met tranen in mijn ogen ren ik zo snel moglijk weg. de schutter haalt de trekker over en schiet 10 cm naast me. ik werp nog een laatste blik naar carlijn, en vertrek.

eenmaal buiten kijken all ogen mij aan. iedereen heeft carlijn horen roepen, en ook het schot maar omdat ik zo verbijsterd ben, merk ik niet dat er nogmaals word geschoten, dit keer door mijn arm.flitsende pijn schiet door mijn arm. het kleine stukje kogel steekt og uit. ik trek hem eruit en leg mijn hand op mn wond. veel bloed liep uit mijn arm. ik viel weer flauw. hoe kan ik leven zonder carlijn , en hoe kan ik leven nadat ik heb gezien hoe mijn beste vriendin dood ging??

een week later op het politie bureau:

"nee sorry menno, ik weet het niet meer, en als dit het was... ik heb nog meer te doen". menno kijkt me raar na maar daar steek ik geen aandacht in, het enige waar ik nu nog aan denk, is Carlijn.  ik stap weer op mijn scooter en voel me vreselijk. ik voel me een wrak, emotioneel gezien dan. ik kan niet huilen, als ik nog niet verwerkt heb wat me overkomen is, ik mis haar zo erg... en voor het eerst sinds Carlijn er niet meer is, begin ik te huilen. o Carlijn...

ik eet een viese droge boterham met pitjes en sop het af en toe in de soep. op google vind je vanalles over moordenaars, ik heb nog nooit zo intensief zitten googlen. ik zoek op cafe de polder en zie een foto van mijzelf en carlijn. dit wakkerd mijn wraak gevoel alleen maar aan. de soep is op en ik zoek op tessa verbeek, ik zie mezelf, gelukkig.. maar de man die carlijn heeft vermoord, heeft mijn stemming totaal veranderd. pff slechte vermomming voor een moordenaar. ik pak een notitieblok en schrijf alle aanwijzingen op het briefje:

-bruin haar

-zwarte nikes

-groene ogen

-normale bouw

-rond 1,75 m

alles over wat ik me kan herinneren schrijf ik op. zelf zijn zwarte schoenen ontbreken niet. op het laatst schrijf ik ook zijn ongeveer achtige lengte erbij. "hej bas, ik heb je hulp nodig, ik zoek uit wie de man is die ik in de mail heb gezet. o ja, fix een pistool voor me met 4 kogels, dus bel snel terug". als ik mezelf zo hoor lijk ik net of ik dit elke dag doe. bas belt terug. "oke tessa" "noem me tess""ik hang op we houden contact via de mail. 

tot de dood je paktWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu