tot de dood je pakt

my dear Carlijn ~2

"ting dong"ik loop naar de deur en doe hem open, maar er staat niemand. als ik de deur weer dicht doe, zie ik een rode brief op de deurmat. het rood lijkt verdacht veel op bloed. ik wil hem niet pakken, maar door mijn stomme nieuwgierigheid, pak ik hem toh. hij druipt. het is echt bloed! ik lees de tekst die op de brief staat:

"hallo,

je denkt dat je mij aankan he? maar ze is dood houd je erbuiten.

ik wil de brief weggooien, maar zie dat op de achterkant nog iets staat

"luister,

je denkt dat je alleen bent maar als je dit leest bespied ik je ". ik stop met lezen en kijk om mij heen. ik doe alle rolluiken dicht en lees verder. "ze is dood, en jij wil mij dood, maar dat gaat je niet lukken. op dat mometn word de deur opengetrapt. al mijn zenuwen schieten in verdedingsstand. ik gil niet, roep niet. elke cel in mijn lichaam wil dat ik wegren, maar dat doe ik neit. ik pak een klein mes uit de keukenla. een schaduw beweegt zich in de gang. op eens zegt een hele bekende stem tegen me "tess ga weg!". het is carlijn, die in mijn gedachten met me praat. ik verbeeld me de laatste tijd echt van alles. wat moet ik doen? dapper zijn of wegrennen? het is wel de perfecte gelegenhied om wraak te nemen. maar wat als ik verlies? nee, ik verlies niet meer. "geweldig", fluister ik in mezelf. ik ben er klaar voor. op dat moment loopt hij de keuken binnen. nu pas zie ik zijn gezicht... het is remco, mijn ex!

"zo tessa, daar zijn we weer", zegt remco met een grijns op zijn gezicht...