She's Sniper

Special Chapter #1

Special Chapter #1

(Yoona)

It’s been two weeks since Xorin and I talked. I thought he’s going to give up after I said those words to him. I thought he’s going to leave and take what I said but I was wrong. Patuloy pa rin siya sa paghahabol sakin, telling me that I am the one for him.

Seriously, naaaar na talaga ako sa presensiya niya. He’s been bugging me and I can’t focus on my work lalo na’t araw-araw ko siyang nakikita. Hindi niya ko tinitigilan. Bago ako umalis ng condo, madadatnan ko siya sa labas at sasalabungin niya ko ng sandamakmak niyang flowers pero di ko naman tinatanggap at mas lalong di ko naman siya pinanpansin. Then, after my work, nasa labas na siya ng building; leaning on his car while his hands are on his pockets.

Nagbuntong hininga ako habang nakatitig sa taong nasa harap ko na naman ngayon. Matigas talaga ang bungo ng shet-head na to.

“When will you going to stop?” walang emosyon kong tanong sa kanya.

“No specific date,” he said. “And…I don’t have any plan.”

I tsk-ed and shook my head before turning my back at him and walked towards my car. Eh di bahala na siya. Kung ayaw niyang tumigil, wala na kong magagawa. Nasabi ko naman na ang hinaing ko sa kanya. Binuksan ko ang pinto ng kotse at pumasok pero ang gago pumasok din sa kabila.

“What the hell! You, get out!”

“Uh huh. No.”

Iling lang siya nang iling habang nakangiti nakatingin sakin. Shet. That’s smile of him. Nag-iwas ako ng tingin at tumingin sa harap. Parang Déjà vu yata to. Umiling ako saka nagbuntong hininga.

“Can you please just get out? I’m freaking tired and I just want lay down my bed and get some sleep. Sa ginagawa mo ngayon, di ka nakakatulong at di—f-ck!”

“Then I’ll be willing to take you home, babe.”

Shet. Did he just lift me and put me in the passenger seat? Dafuq, this moron… pagod na sumandal ako sa head rest saka tumingin sa labas. Kahit ayoko, wala na kong magagawa. Mabilis naman niya kasing binuhay ang makina ng kotse at pinaharurot.

Knowing Xorin, daldal na naman siya nang daldal. Hindi ko naman siya pinapansin pero nang mapansin kong iba ang tinatahak naming daan ay dun na ko nagsalita.

“Where the f-ck are you taking me?” asar na tanong ko.

“Easy babe, we’re just going to have dinner first.”

“Fudge! Ayoko. Now, take a u-turn and just take me home,” mariin kong sinabi sa kanya.

“Wala namang masama kong kumain muna tayo sa labas.”

“Kung sayo wala then sakin meron kaya--”

“Sorry, but we’re already here.”

Aish. Inis na hinilamos ko ang kamay saking mukha saka inis na bumaba ng kotse. I grabbed shet-head’s collar.

“Give me the keys,” nagtitimpi kong utos.

“No.”

“Gusto mo basagin ko mukha mo.”

Padarag ko siyang binitawan. Kainis, ngisihan ba naman ako ng loko. Asar na lamang akong naglakad papasok ng resto.

“Just order anything you want,” nakangiti niyang ani.

Binigyan ko naman siya ng pamatay na titig pero panay lang ang ngiti niya sakin. Kapal talaga. Sinabi ko na lang sa waitress ang lahat ng order ko. Marami akong inorder at lahat mahal para makita ng lokong to ang ginagawa niya. Akala niya ha.