Talk to me
_______
"Seulgi! Open the freaking door!" Sabi ni Wendy habang kinakatok ang pinto ng kwarto ni Seulgi.
"Ayoko!" Pasigaw na sabi ni Seulgi at nagkulubong.
Ganyan kasi ang nangyari mga beshie, naliligo si Seulgi diba?
Pagkatapos nya, naka sports bra lang sya at naka short, ganun naman kasi sya nakabihis pag sya lang sa bahay or with her closest friends so okay lang naman.
Ang problema nga lang, pagkalabas ng kwarto nya, nakita nya sa kitchen counter si Wendy at kausap si Irene.
Pak lang ha, kumakanta pa sya ng hayaan mo sila, kaya napatingin sakanya yung dalawa.
Napa facepalm si Wendy tas napanganga naman si Irene. Si Seulgi naman, hindi nakagalaw agad kaya, nasa cloud 9 na si Irene. Loving the sight.
"H-hoy! A-anong ginagawa mo dito! Uso magsabi na pupunta!" Sabi ni Seulgi, habang naghahanap ng damit pangcover sa sarili nya.
"I tried kaya! Patay ang phone mo!" Angal naman ni Irene.
Oo nga noh.. hehehe.
"Seul! Buksan mo nga 'tong pinting 'to! Do I really need to break it?!" Sabi ni Wendy at nagreary na para sipain ang pinto.
"HOY WAG! MAHAL MAG PAAYOS NG PINTO GAGA! HINDI AKO TUMATAE NG PERA!" Sigaw ni Seulgi sa kabilang side ng pinto.
"Tchhh bahala ka dyan. Aalis na ako. Nandito si Irene, just to let you know. So kung may balak kang kausapin sya or lumabas, do it." Sabi ni Wendy at umalis na.
Seulgi remained silent, habang nakaupo sya with her leaning on the door.
"..."
"Bat ka nandito." Cold na sabi ni Seulgi.
"Finally you spoke! Can't you go here? I want to see you." Sabi ni Irene at umupo din sa may pinto ng kwarto ni Seulgi.
"...no. Sabihin mo nalang ang gusto mong sabihin." Sabi pa ni Seul.
Lalo na lang nya nilalayo si Irene eh. Kagago.
"Why are you like this Seul? I mean, bat ang distant mo na sa akin? Did I do something wrong? Kung meron man, sorry. But tell me, ano yun?" Sabi ni Irene with a pleading voice.
"Ano naman ang magagawa ng sorry mo, Irene? Will it heal my heart?" Sabi ni Seulgi with a tear brimming from her eyes.
"What do you mean Seulgi? Hindi kita magets.." Confused na tanong ng kuneho.
"Ang manhid mo kasi, alam mo? Hindi mo ba nahahalata ang lahat ng ginagawa ko para sayo? Do you think that I did those as a friend and nothing more?" That's it. Umaamin na si Seulgi. Nasaktan na sya eh, bat nya pa ba itatago?
"Seulgi.."
"Let me finish first. I like you Irene, scratch that, I love you! Wasn't I obvious? Sorry kung iniwasan kita ha? Pero nasaktan lang talaga ako nung sinabi mong friends lang tayo. Pero wala akong karapatan diba? Ang gago ko lang." Sabi ni Seulgi at hindi na nya naiwasang hindi umiyak.
"Seulgi.. don't cry please.." Sabi ni Irene at tinry nyang buksan ang pinto, pero naka lock.
"Open the door Seulgi, I need to see you. I want to say something too, but looking into your eyes. Please.." Irene pleaded and for a few minutes walang umimik sa dalawa.
And then, the doorknob twisted and the door opened.
"Seulgi..."
_______
HAHAHAHAHAHAHA BITIN NANAMAN KAYO DIBA? CHYET SORRY HAHHAHAHAHA. Im a cruel authornim sorry ulit kkkk. Mahal ko kayo hng. Dont kill meh plez.
