Reality
______
"SEULGI! GUMISING KA NA! ANO BA! KANINA PA KITANG GINIGISING EH! PATAY KA NA BA PUTA!" Sigaw ni Taeyeon unnie habang sinasampal sampal ako. Aray ha.
"ARAY! KALMA! BUHAY PA AKO, TSE TONG GURANG NA TO EH." Sigaw kong pabalik at tumingin sa paligid. Basa ako, binuhusan ba naman ako ng tubig?!
"Teka.. saan si Irene?" Tanong ko. Ang naalala ko eh, galing kami ng amusement park at dumeretso dito eh.
"Luh? Nababangag ka na ba? Tinanong mo nga lang ako yung mga info's about Irene, tas nakatulog ka kakascroll sa ig nya." Sabi nya kaya napa nganga ako.
"Ano at nakanganga ka?" Sabi pa nya.
"T-Teka.. so, it's still... wait was that all a dream?" Sabi ko, kaya tumango sya.
"I guess? Bakit? Ano bang napanaginipan mo? Na kayo na? Wth Seul?" Sabi nya kaya napa titig lang ako sakanya.
"Oo.. eh.. hahaha. I feel dumb." Sabi ko at tumawa nalang sa sarili ko.
Assumera ka kasi Seulgi. Wag ka nga.
"Sige.. thank you sa pag gising Taeng Eonnie. Kasi kung pinatuloy ko yun, masasaktan lang ako." Sabi ko at bumangon na.
Bumangon sa realidad. Kung saan, ako ay nag aadmire lang, at walang kaming chance na magmeet sa mundong ito.
And yeah, totoo nga ang sinasabi ni Taeyeon Eonnie. It's still the same day nung tinanongan ko sya ng chix.
Hindi ko din alam kung bakit ako nasasaktan. Wala naman talagang nangyari eh, but why did it felt so real.
Pinaasa ko lang ang sarili ko, with that dream, mas lalong bumaba ang chance ko. I feel so down and don't want anymore to continue this.
Maybe we are not destinated, hindi ko alam. But still, thank you, at nabuksan ko ang mata ko at kahit masakit, nakita ko ang realidad. Na walang tayo. Walang ikaw at ako.
_________
So, that's the end of the short fic! Thanks for supporting it. Sad to say, sad ending. Ganda ng plot twist noh? Hahaaha.
So.. see you in my future stories again! I'll try to publish the english version soon :>
