De avonturen van Visygodus

Hoofdstuk 2: Opzoek naar ........

Toen Visygodus wakker werd herinnerde hij nog zijn droom:
"Hij zag een kasteel bij het water.
Het kasteel had hoge muren met kantelen versierd met edelstenen, en hij hoorde iemand roepen vanuit het kasteel: "Wie ben ik! Waar zit ik! En wat doe ik!"
Toen zag hij even een gezicht en hoorde een stem die zei:"ga naar het dorp en zoek een vrouw die Rébekka heet"'
Visygodus stond er op om de geheimzinnige brievenschrijver te gaan zoeken, dus stond hij er ook op om Rébekka te gaan zoeken. Maarrr.....
(Ja, daar is er weer één. Één nieuwe "maarrr.....". Als er geen "maarrr....." In het verhaal zou zitten zou het maar een saai verhaal zijn. Nu maar weer verder met het verhaal.)
hij was al heel lang niet in het dorp geweest, en eerlijk gezegd schaamde hij zich een beetje voor zijn uiterlijk.
Hij had met modder besmeerde vodden aan die overal versteld waren met de raarste dingen. Soms zelfs met wier.
Maar toch ging hij. Dapper en zelfverzekerd stapte hij naar het dorp, en vroeg aan een man die er aardig uitzag of hij ene Rébekka kende. Toen Visygodus die naam had uitgesproken verscheen er een lichte paniek op de man zijn gezicht, eerst maakte hij een raar rochelend geluidje en daarna rende hij naar-adem-snakkend weg. Verhaast stond Visygodus daar, Rébekka werd dus gevreesd. Hij vroeg het nog aan een paar mensen, maar allemaal rende ze naar-adem-snakkend weg. Behalve één vrouw. Die rende brakend weg. Nèt toen Visygodus de moed en de zelfverzekerdheid op wou geven zag hij een deur met het opschrift: "Rébekka voor al uw vragen".
Visygodus met zijn moed en zelfverzekerdheid stapte naar binnen.