Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yokuşun tepesine vardığımızda limanda bekleyen kalabalığı görünce hepimiz birden bire dona kaldık. Belli ki hiçbirimiz böyle bir kalabalık beklemiyordu. Limanda bulunan bütün iskeleler tıklım tıklımdı. Gemilere binmek için insanlar birbirlerini eziyor, hatta denize düşenler bile oluyordu. Bizde hem bu görüntüyü izleyerek yavaş yavaş yokuşu inmeye başlamıştık. Yokuşun sonuna geldiğimizde artık ailenin yaşlı üyeleri yorgunluktan bitkin düşmüş, küçük kardeşim ise annemin kucağında yüksek ihtimalle yorulduğu ve acıktığı için mızmızlanarak ağlamaya başlamıştı. İskelelere yaklaştığımızda nüfus cüzdanlarımızı kontrol etmek için bekleyen askerler olduğunu gördük. Nüfus cüzdanlarımızı kontrol ettirdikten ve aile büyüklerini bulabildiğimiz tek tük yerlere oturtturarak babam su aramaya gitti. Her ne kadar onunla gitmeyi teklif etsem de bunu kabul etmeyerek, annemin yanında kalmam gerektiğini söyledi. Bizde beklemeye başladık aradan up uzun bir süre geçtikten sonra babam elinde bir kase su ile geldi. Ne yazıkki tek bulabildiği suyun bu olduğunu söyledi. Her ne kadar daha fazla içmek istesekte hepimiz minicik yudumlar ile o suyu bölüştük. Daha fazla vakit kaybetmeden ayaklanıp vapurlara doğru yürümeye başladık. En nihayetinde uzunca zahmetli ve yorucu uğraşlardan sonra vapura binmeyi başarmıştık. Ne yazık ki ortanca kardeşim vapura binme kargaşası arasında yanına aldığı tek eşya olan oyuncak ayısını suya düşürmüştü. Bu olay onu ağlama krizine sokmaya yetmişti bile. Uzunca bir süre sonra babamın ona aynısından alacağı sözünü işitene kadarda ağlamasını sürdürmüştü. Dedemler yer bulup, dinlenme umudu ile yaşlılara ve hamilelere ayrılan bölüme doğru ilerlemeye başlamışlardı. Bizlerde bu itiş kakışa rağmen denize düşmeden yolculuk yapmaya çalışıyorduk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güneş altında geçen zorlu ve up uzun saatler sonucunda bir anda yolcuların içinden birinin sesi ile herkes bütün enerjisini tekrardan kazanmıştı sanki.
